10a de majo: Johano el Avila ☐

Breviero > Tagoj laŭ la Kalendaro > Majo > 10. Johano el Avila

Memoro:

Sankta Johano el Avila

Sacerdoto, Doktoro de la Eklezio

Almodovarii de Campo, in Hispania, anno circiter 1500 ortus est. Sacerdotio auctus, cunctam Bæticam regionem, Christum prredicans, pererravit. Permultis scriptis naturam et magnum momentum Concilii Tridentini, cuius instaurationis vox fuit insignis, presbyteris demonstravit. Hæreticæ pravitatis iniuste suspicatus, nec examen neque carcerem fugit, catholicam doctrinam ferventius enarrans. Montaniolæ, in diœcesi Cordubensi, ultimis annis abditus, die 10 maii 1569 in Domino quievit.

---

Komunaj Tekstoj > Paŝtistoj > Unu Paŝtisto
aŭ:
Komunaj Tekstoj > Doktoroj de la Eklezio

PREĜO

###
Pri tio ni petas per nia Sinjoro Jesuo Kristo, Via Filo,
kiu vivas kaj regas kun Vi en unueco kun la Sankta Spirito,
Dio en ĉiuj jarcentoj. Amen.

Deus,
qui sanctum Ioannem De Avila clero populoque tuo magistrum præstantissimum dedisti ob sanctitatem et sedulitatem vitæ,
prresta, quæsumus,
ut nostris etiam temporibus Ecclesia sanctitate augescat
propter optimam tuorum ministrorum sedulitatem.
Per Dominum.

HORO DE LA LEGAĴOJ

Dua Legaĵo – Ioannes de Avila

El la traktatoj de la sankta sacerdoto kaj eklezia doktoro Johano el Avila

La karitato de Kristo:
Lia vizaĝo ĉiam estas direktita al la Patro
Fons, qui magis cor nostrum ad caritatem Dei allicit, conspectus est altissimæ caritatis, qua ipse pro nobis flagravit et, cum ipso, Filius eius valde benedictus Dominus noster. Hoc, magis quam beneficia, cor ad amandum allicit, cum alius benefactor ipsi det quod possidet, amans autem seipsum offerat cum omnibus qure possidet, nec aliud ei offerendum supersit.

Inspiciamus nunc, igitur, Domine, an nos diligatis et, si non diligatis,·quanta caritas vestra sit erga nos.

Parentes admodum amant filios, sed amatisne forte nos tamquam pater? Sinum cordis vestri, Deus meus, ipsi non sumus ingressi, ut hæc omnia inspicere valeremus; Unigenitus vester, autem, qui ex illo sinu descendit, eorundem tulit signa et nos mandavit, ut ob infinitam caritatem, qua nos amabatis, Patrem vos nuncuparemus, quia sicuti bonus es tantum propter supereminentiam dominicæ tuæ benignitatis, item tu solus es·Pater atque sic es tanta facis, ut coram visceribus patemitatis tuæ nemo sit, qui pari voce valeat nuncupari.

Et si adhuc tantæ huic caritati diffidis, omnia inspice beneficia, quæ Deus tibi concessit, quia omnia ipsius caritatis pignora ac testimonia sunt. Rationem subduce quot sint omnia hæc beneficia et videbis quæcumque sunt in cælis et in terra, sicut et universa ossa et organa sensus in corpore tuo et singulas horas et spatia temporis vitæ tuæ omnia esse beneficia Domini. Inspice etiam quot bona consilia accepisti et bona quæ in hac vita possedisti, necnon pericula quæ in hac vita effugisti atque morbos et cædes quibus corripi potuisses, nisi ipse liberaverit te: quæ omnia caritatis tuæ perspicua sunt signa. Ac demum ad omnem hunc mundum oculos converte, qui pro solo bono tuo creatus est et una cum omnibus creaturis in ipso contentis caritatem significat enarratque et tecum participat.

Et videamus nunc etiam quanta Filius hic ab ipso nobis datus exarsisset caritate. Lingua non est quæ digna id sit eloqui! Ignari atque inscii quidam hanc caritatem adhuc non sentiunt, quæ, eorundem sententia, ex amati perfectione procedit.

Caritas autem Christi non e perfectione nobis insita oritur, sed ex eo, quod ipse possidet, vultus scilicet ad Patrem semper conversus.

Dua Responsorio

Vi kapabliĝu kompreni kaj scii la amon de Kristo, kiu superas ĉian scion, por ke vi pleniĝu eĉ ĝis la pleneco de Dio.

Vi kapabliĝu kompreni kaj scii la amon de Kristo, kiu superas ĉian scion, por ke vi pleniĝu eĉ ĝis la pleneco de Dio.

Ĉar Dio tiel amis la mondon, ke Li donis Sian solenaskitan Filon, por ke ĉiu, kiu fidas al li, ne pereu, sed havu eternan vivon,

por ke vi pleniĝu eĉ ĝis la pleneco de Dio.

Gloro al la Patro kaj al la Filo kaj al la Sankta Spirito.

Vi kapabliĝu kompreni kaj scii la amon de Kristo, kiu superas ĉian scion, por ke vi pleniĝu eĉ ĝis la pleneco de Dio. – kp. Efe 3, 18-19; Joh 3, 16