17a de januaro: Antono, abato ☐

Breviero > Tagoj laŭ la Kalendaro > Januaro > 17. Antono, abato

Memoro:

Sankta Antono

Abato

Antono naskiĝis en meza Egiptujo 251/252 kaj mortis ĉ. 356. Li estas nomata Prapatro de la Monaĥoj, ĉar li kolektis la unuope vivantajn ermitojn en ermito-komunoj, al kiuj li donis regulojn por la kunvivado kaj por la asketa vivo.

---

Komunaj Tekstoj > Viroj > Ordenanoj

PREĜO

Dio,
Vi donis al la sankta abato Antono la forton mirinde servi al Vi en la dezerto.
Pro lia porpeto helpu al ni
abnegacii nin mem
kaj Vin konstante ami super ĉio.
Pri tio ni petas per nia Sinjoro Jesuo Kristo, Via Filo,
kiu vivas kaj regas kun Vi en unueco kun la Sankta Spirito,
Dio en ĉiuj jarcentoj. Amen.

Deus,
qui beáto António abbáti tribuísti mira tibi in desérto conversatióne servíre,
eius nobis interventióne concéde,
ut, abnegántes nosmetípsos,
te iúgiter super ómnia diligámus.
Per Dóminum.

HORO DE LA LEGAĴOJ

Dua Legaĵo – Atanasius

El la vivo de Sankta Antono, verkita de Atanazo

Pri la vokiĝo de Sankta Antono
Post paréntum óbitum, solus cum sola soróre ádmodum parva relíctus, cum Antónius decem et octo vel vigínti annórum esset, domus sororísque curam gessit.

Sex autem nondum exáctis ménsibus a paréntum éxitu, cum de more ad Domínicum procéderet, atque secum ánimo cogitáret, qua ratióne Apóstoli relíctis ómnibus secúti sint Salvatórem, et qui in Actibus Apostolórum, vénditis possessiónibus, prétia afferébant ad pedes Apostolórum ut egénis distribueréntur; nec non quænam quantáque istis spes in cælis repósita sit; hæc secum réputans, in ecclésiam ingréditur, contigítque ut tum Evangélium legerétur, et audívit Dóminum díviti illi dixísse: Si vis perféctus esse, vade, vende ómnia quæ habes, et da paupéribus, et veni, séquere me, et habébis thesáurum in cælis.

Antónius porro quasi divínitus immíssa sibi esset sanctórum memória, et quasi sui causa lecta illa fuíssent, egréssus quamprímum ex Domínico, quas a maióribus hábuit possessiónes (erant autem illi arúræ trecéntæ, fértiles et perquam amœnæ) vicánis dono dedit, ne sibi sororíque moléstiam afférrent. Mobílibus vero ómnibus vénditis, multam hinc colléctam pecúniam paupéribus distríbuit, paucis solum soróris causa reservátis.

Rursus in Domínicum ingréssus, audívit Dóminum in Evangélio dícere: Nolíte sollíciti esse in crástinum. Nec ultra illic remanére sústinens, egréssus, illa quoque tenuióribus largítus est. Soróre vero virgínibus notis sibi atque fidélibus commendáta, atque ad Parthenónem trádita, ut illic educarétur, ipse ante domum suam ascéticæ vitæ deínceps óperam dedit, atque atténtus sibi, ásperum vitæ genus toleránter agébat.

Laborábat ítaque mánibus suis; audíerat nempe: Qui otiósus fúerit ne mandúcet; atque hinc partim panem sibi emébat, partim egénis largiebátur.

Frequens orábat, quod didicísset oportére seórsim sine intermissióne oráre: étenim ita atténtus erat lectióni, ut nihil sibi scriptórum excíderet, sed retinéret ómnia; ita ut ipsi deínde memória librórum loco esset.

Omnes autem vici íncolæ, atque probi viri, quorum consuetúdine utebátur, eiúsmodi hóminem cernéntes, Dei amícum vocábant; et álii ut fílium diligébant, álii ut fratrem.

Dua Responsorio

Se vi deziras esti perfekta, iru, vendu viajn posedaĵojn, kaj donu al malriĉuloj, kaj vi havos trezoron en la ĉielo. Kaj venu, sekvu min.

Se vi deziras esti perfekta, iru, vendu viajn posedaĵojn, kaj donu al malriĉuloj, kaj vi havos trezoron en la ĉielo. Kaj venu, sekvu min.

Kiu do el vi ne forlasas ĉiujn siajn posedaĵojn, tiu ne povas esti mia disĉiplo.

Kaj venu, sekvu min.

Gloro al la Patro kaj al la Filo kaj al la Sankta Spirito.

Se vi deziras esti perfekta, iru, vendu viajn posedaĵojn, kaj donu al malriĉuloj, kaj vi havos trezoron en la ĉielo. Kaj venu, sekvu min. – Mat 19, 21; Luk 14, 33