22a de januaro: Vincento ☐

Breviero > Tagoj laŭ la Kalendaro > Januaro > 22. Vincento

Memoro libervola:

Sankta Vincento

Diakono, Martiro

Vincentius, diaconus Ecclesiæ Cæsaraugustanæ (Zaragoza), in persecutione Diocletiani, Valentiæ in Hispania acerbis cruciatibus traditus, martyr occubuit. Eius cultus statim per Ecclesiam diffusus est.

---

Komunaj Tekstoj > Unu Martiro

PREĜO

Ĉiopova eterna Dio,
bonvolu enverŝi en nin Vian Spiriton,
por ke en niaj koroj regu tiu amo,
kiu kapabligis la sanktan diakonon Vincento
superi ĉiujn turmentojn de la martiriĝo.
Pri tio ni petas per nia Sinjoro Jesuo Kristo, Via Filo,
kiu vivas kaj regas kun Vi en unueco kun la Sankta Spirito,
Dio en ĉiuj jarcentoj. Amen.

Omnípotens sempitérne Deus,
tuum in nobis Spíritum cleménter infúnde,
ut corda nostra ea dilectióne válida potiántur,
per quam sanctus martyr Vincéntius ómnia córporis torménta devícit.
Per Dóminum.

HORO DE LA LEGAĴOJ

Dua Legaĵo – Augustinus

El la predikoj de la sankta episkopo Aŭgusteno

Venkis Vincento en tiu, kiu venkis la mondon
Vobis, inquit, donátum est pro Christo non solum ut credátis in eum, verum étiam ut patiámini pro eo.

Accéperat hæc utráque levíta Vincéntius, accéperat et habébat. Si enim non accepísset, quid habéret? Habébat in sermóne fidúciam, habébat in passióne tolerántiam.

Nemo ergo de corde suo præsúmat, quando profert sermónem; nemo de suis víribus confídat, quando suffert tentatiónem, quia et, ut bona prudénter loquámur, ab illo est nostra sapiéntia et, ut mala fórtiter perferámus, ab illo est nostra patiéntia.

Recólite Dóminum Christum suos in Evangélio discípulos admonéntem; recólite mártyrum Regem cohórtes suas armis spiritálibus instruéntem, bella monstrántem, adiutória ministrántem, præmia pollicéntem, qui, cum dixísset discípulis suis: In hoc mundo pressúram habébitis, mox unde térriti consolaréntur, adiúnxit dicens: Sed confídite, ego vici mundum.

Quid ergo mirámur, caríssimi, si in illo Vincéntius vicit, a quo victus est mundus? In hoc, inquit, mundo pressúram habébitis: ut si premit, non ópprimat; si oppúgnat, non expúgnat. Dúplicem mundus áciem prodúcit contra mílites Christi. Blandítur enim ut decípiat, terret ut frangat. Non nos téneat volúptas própria, non nos térreat crudélitas aliéna, et victus est mundus.

Ad utrósque áditus occúrrit Christus, et non víncitur christiánus. Si considerétur, in ista passióne, humána patiéntia, íncipit esse incredíbilis; si agnoscátur divína poténtia, désinit esse mirábilis.

Tanta grassabátur crudélitas in mártyris córpore, et tanta tranquíllitas proferebátur in voce tantáque pœnárum aspéritas sæviébat in membris, et tanta secúritas sonábat in verbis, ut miro modo putarémus, Vincéntio patiénte, álium non loquéntem torquéri.

Et vere, fratres, ita erat; prorsus ita erat: álius loquebátur. Promísit enim et hoc téstibus suis Christus in Evangélio, quos ad huiúsmodi certámina præparábat. Sic enim ait: Nolíte præmeditári quómodo aut quid loquámini. Non enim vos estis qui loquímini, sed Spíritus Patris vestri, qui lóquitur in vobis.

Caro ergo patiebátur, et Spíritus loquebátur, et loquénte Spíritu, non solum convincebátur impíetas, sed étiam confortabátur infírmitas.

Dua Responsorio

Dio min elprovis, mi eliris kiel oro el fajro. Sur Lia irejo forte teniĝis mia piedo. Lian vojon mi konservis, kaj ne forkliniĝis.

Dio min elprovis, mi eliris kiel oro el fajro. Sur Lia irejo forte teniĝis mia piedo. Lian vojon mi konservis, kaj ne forkliniĝis.

Mi rigardis ĉion kiel malgajnon pro la supereco de la scio de Kristo Jesuo, mia Sinjoro, pro la kunuleco en liaj suferoj.

Lian vojon mi konservis, kaj ne forkliniĝis.

Gloro al la Patro kaj al la Filo kaj al la Sankta Spirito.

Dio min elprovis, mi eliris kiel oro el fajro. Sur Lia irejo forte teniĝis mia piedo. Lian vojon mi konservis, kaj ne forkliniĝis. – kp. Ijo 23, 10.11; Flp 3, 8.10