3a de februaro: Blazio (Vlaho)☐


Breviero > Tagoj laŭ la Kalendaro > Februaro > 3. Blazio
Stato:


Memoro libervola:


Sankta Blazio (Vlaho)


Episkopo, Martiro



Blazio estis episkopo de Sebasteo en Armenujo (Sebastea, hodiaŭ Sivas en Turkujo). Li martiriĝis probable 316 sub la romia imperiestro Licinio. La kroata Dubrovnik honoras lin sub la nomo Sankta Vlaho kiel urbopatronon.

Preĝejo de Sankta Vlaho, Dubrovnik • fotis: Martin Falbisoner • rekte el Wikimedia Commons • CC-Licenco: BY-SA



Komunaj Tekstoj > Martiroj
aŭ:
Komunaj Tekstoj > Paŝtistoj


PREĜO


###
Pri tio ni petas per nia Sinjoro Jesuo Kristo, Via Filo,
kiu vivas kaj regas kun Vi en unueco kun la Sankta Spirito,
Dio en ĉiuj jarcentoj. Amen.

Exáudi, Dómine, pópulum tuum,
cum beáti Blásii mártyris patrocínio supplicántem,
ut et temporális vitæ nos tríbuas pace gaudére,
et ætérnæ reperíre subsídium.
Per Dóminum.



HORO DE LA LEGAĴOJ


Dua Legaĵo – Augustinus


El la predikoj de la sankta episkopo Aŭgusteno

Paŝtu miajn ŝafojnel Joh 21, 17

Fílius hóminis non venit ministrári, sed ministráre et dare ánimam suam redemptiónem pro multis. Ecce quómodo Dóminus ministrávit, ecce quales servos nos esse præcépit. Dedit ánimam suam redemptiónem pro multis: redémit nos.

Quis nostrum idóneus est redímere áliquem? Illíus quidem sánguine, illíus morte a morte redémpti sumus, illíus humilitáte iacéntes erécti sumus; sed et nos debémus conférre portiúnculas nostras membris illíus, quia membra illíus facti sumus: ille caput, nos corpus sumus.

Exhórtans dénique nos apóstolus Ioánnes in epístola sua in exémplum Dómini, qui díxerat: Erit vester servus, quicúmque vult in vobis maior esse, sicut Fílius hóminis non venit ministrári, sed ministráre, et dare ánimam suam redemptiónem pro multis; exhórtans ergo nos ad similitúdinem, ait: Christus pro nobis ánimam pósuit; sic et nos debémus pro frátribus ánimas pónere.

Ipse étiam Dóminus loquens post resurrectiónem: Petre, amas me? Respondébat ille: Amo. Hoc ille ter dixit, hoc ille ter respóndit; et totum ter Dóminus: Pasce oves meas.

Ubi mihi osténdis, quia amas me, nisi pascéndo oves meas? Quid mihi præstatúrus es amándo me, quando ómnia exspéctas a me? Quid ergo fácias amándo me, habes: pasce oves meas.

Hoc semel, et íterum, et tértio: Amas me? Amo. Pasce oves meas. Ter enim negáverat timóre: ter conféssus est amóre.

Deínde cum ei Dóminus oves suas tértio commendásset, respondénti et confiténti amórem, et damnánti et delénti timórem, contínuo subiécit: Cum iúvenis esses, cingébas te, et ibas quo volébas; cum autem sénior factus fúeris, alter cinget te, et feret quo tu non vis. Hoc autem dixit signíficans qua morte glorificatúrus erat Deum. Crucem suam pronuntiávit illi, passiónem suam prædíxit illi.

Illuc ergo pergens, Dóminus ait: Pasce oves meas: pátere pro óvibus meis.


Originala teksto: Augustinus, Sermo Guelferbytanus 32, De ordinatione episcopi; en: PLS 2, 639-640

Dua Responsorio


Mi pri nenio hontiĝos, sed per ĉia liberparolo, kiel ĉiam, tiel ankaŭ nun, Kristo estos glorata en mia korpo, ĉu per vivo aŭ per morto.

Mi pri nenio hontiĝos, sed per ĉia liberparolo, kiel ĉiam, tiel ankaŭ nun, Kristo estos glorata en mia korpo, ĉu per vivo aŭ per morto.

Honto rompis mian koron, kaj mi senfortiĝis;

sed per ĉia liberparolo, kiel ĉiam, tiel ankaŭ nun, Kristo estos glorata en mia korpo, ĉu per vivo aŭ per morto.

Gloro al la Patro kaj al la Filo kaj al la Sankta Spirito.

Mi pri nenio hontiĝos, sed per ĉia liberparolo, kiel ĉiam, tiel ankaŭ nun, Kristo estos glorata en mia korpo, ĉu per vivo aŭ per morto. – el Flp 1, 20; el Psa 69, 21