21a de februaro: Petro Damiani ☐


Breviero > Tagoj laŭ la Kalendaro > Februaro > 21. Petro Damiani
Stato:


Memoro libervola (aŭ por eventuala kunmemorado):


Sankta Petro Damiani


Episkopo, Doktoro de la Eklezio



Natus est Ravennæ anno 1007; studiis absolutis, munus docendi suscepit, sed statim dimisit et eremum Fontis Avellanæ intravit; ubi, prior electus, vitam religiosam promovit strenue, quod etiam in aliis regionibus Italiæ fecit. Temporibus calamitosis Pontifices romanos adiuvit opera, scriptis, legationibus in Ecclesiæ reformatione provehenda. A Stephano IX cardinalis et episcopus Ostiensis creatus, mortuus est anno 1072 et statim ut sanctus excultus.

Katedralo, Ostia • fotis: Dennis Jarvis • rekte el Wikimedia Commons • CC-Licenco: BY-SA



Komunaj Tekstoj > Paŝtistoj
aŭ:
Komunaj Tekstoj > Doktoroj de la Eklezio


PREĜO


###
Pri tio ni petas per nia Sinjoro Jesuo Kristo, Via Filo,
kiu vivas kaj regas kun Vi en unueco kun la Sankta Spirito,
Dio en ĉiuj jarcentoj. Amen.

Concéde nos, quæsumus, omnípotens Deus,
beáti Petri epíscopi mónita et exémpla sectári,
ut, Christo nihil præponéntes et Ecclésiæ tuæ servítio semper inténti,
ad ætérnæ lucis gáudia perducámur.
Per Dóminum.



HORO DE LA LEGAĴOJ


Dua Legaĵo – Petrus Damiani


El letero de la sankta eöiskopo Petro Damiani

Post la tristeco atendu gaje la ĝojon

Rogásti me, dilectíssime, ut consolatória tibi per epístolas verba transmítterem, et amárum ánimum tuum inter tot flagélla, quæ páteris, blandis admonitiónibus obdulcárem.

Sed si prudéntiæ tuæ rátio non obdórmiat, præsto est consolátio, cum et ipsa verba ad hereditátem capesséndam te divínitus erudíri, ut puta fílium, indubitánter osténdant. Quid enim apértius eo quod dícitur: Fili, accédens ad servitútem Dei, sta in iustítia et timóre, et præpara ánimam tuam ad tentatiónem?

Ubi enim timor est et iustítia, adversitátis cuiúslibet tentátio non servílis est tortúra, sed patérna pótius disciplína.

Unde et beátus Iob inter ipsa vérberum flagélla cum díceret: Qui cœpit, ipse me cónterat, solvat manum suam, et succídat me; prótinus áddidit: Et hæc mihi consolátio, ut afflígens me dolóre non parcat.

Magna quippe eléctis Dei est consolátio ipsa divína percússio, quia, per momentánea flagélla quæ pérferunt, ad nanciscéndam supérnæ beatitúdinis glóriam firmæ spei gréssibus convaléscunt.

Ad hoc enim aurum málleus tundit, ut scóriam faber eíciat; ad hoc lima frequénter erádit, ut vibrántis vena metálli rutilántius enitéscat. Vasa síquidem fíguli probat fornax, et hómines iustos tentátio tribulatiónis. Unde et per beátum Iacóbum dícitur: Omne gáudium existimáte, fratres, cum in tentatiónes várias incidéritis.

Illis quippe iure gaudéndum est, quibus et pro malis suis hic afflíctio temporális infértur, et pro bonis quæ gésserant, præmia in cælo sempitérna servántur.

Quaprópter, caríssime et dulcíssime frater, dum verbéribus cíngeris, dum cæléstis disciplínæ tunsiónibus castigáris, non mente desperátio déprimat, non queréla murmuratiónis erúmpat, non tristítiæ mæror absórbeat, non impatiéntem pusillanímitas reddat; sed semper serénitas in vultu, hiláritas in mente, gratiárum áctio resúltet in ore.

Laudánda quippe divína est dispensátio, quæ ad hoc suos temporáliter vérberat, ut perpétuis eos flagéllis abscóndat; ad hoc premit, ut élevet; ad hoc secat, ut sanet; ad hoc déicit, ut exáltet.

Iis ígitur aliísque Scriptúræ divínæ testimóniis, dilectíssime, mentem ad patiéntiam róbora, et gáudium post tristítiam lætus exspécta.

Ad illud te gáudium spes érigat, cáritas fervórem accéndat, ut obliviscátur mens bene ébria quod extrínsecus pátitur, et ad hoc gliscat et tendat quod intérius contemplátur.


Originala teksto: Petrus Damiani, Lib. 8, 6; en: Patrologia Latina 144, 473-476

Dua Responsorio


Feliĉa estas la riĉulo, kiu montriĝas senriproĉa, kaj kiu ne postiradas la oron. Firmigita estos lia feliĉo.

Feliĉa estas la riĉulo, kiu montriĝas senriproĉa, kaj kiu ne postiradas la oron. Firmigita estos lia feliĉo.

Li kapablis peki kaj ne pekis. Li povis fari malbonon kaj ne faris ĝin.

Firmigita estos lia feliĉo.

Gloro al la Patro kaj al la Filo kaj al la Sankta Spirito.

Feliĉa estas la riĉulo, kiu montriĝas senriproĉa, kaj kiu ne postiradas la oron. Firmigita estos lia feliĉo. – el Sir 31, 8.11; kp. Sir 31, 10