13a de majo: Maria en Fatima ☐


Breviero > Tagoj laŭ la Kalendaro > Majo > 13. Maria en Fatima
Stato:


Memoro libervola:


Sankta Maria en Fatima




Oni raportas, ke sur kampo ĉe la portugala urbeto Fatimo al tri paŝtistidoj, Lúcia dos Santos, Jacinta kaj Francisco Marto, aperis la Virgulino Maria, la unuan fojon la 13an de majo 1917.

Fatima • a partir de foto de Ingo Mehling • rekte el Wikimedia Commons • CC-Licenco: BY-SA



Komunaj Tekstoj > Maria

PREĜO


###
Pri tio ni petas per nia Sinjoro Jesuo Kristo, Via Filo,
kiu vivas kaj regas kun Vi en unueco kun la Sankta Spirito,
Dio en ĉiuj jarcentoj. Amen.

Deus,
qui Genetrícem Fílii tui Matrem quoque nostram constituísti,
concéde nobis, ut,
in pæniténtia et oratióne pro mundi salúte perseverántes,
in dies valeámus regnum Christi efficácius promovére.
Per Dóminum.



HORO DE LA LEGAĴOJ


Dua Legaĵo – Ephræm


El la predikoj de la sankta diakono Efraimo

Kiun la tuta universo ne kaptas, tiun tenas nur Maria

María vero cælum pro nobis facta est divinitátem portans, quam Christus absque eo, quod a patérna glória recéderet, intra angústos úteri límites conclúsit, ut hómines ad altiórem dignitátem extólleret. Hanc solam ex univérso vírginum cœtu elégit, ut nostræ esset salútis instruméntum.

In ipsa términum habuére iustórum ac prophetárum ómnium vaticinatiónes. Ex ipsa splendentíssimum illud sidus pródiit, quo duce, pópulus, qui ambulábat in ténebris, vidit lucem magnam.

Divérsis María nomínibus potest aptíssime nuncupári. Ipsa namque templum est Fílii Dei, qui ex eádem álio plane modo egréssus est ac fúerat ingréssus; cum enim ingréssus esset in úterum sine córpore, córpore indútus erúpit.

Ipsa est mýsticum illud cælum novum, in quo Rex regum tamquam in sua sede inhabitávit, ex quo in terram delápsus est, terrénam quandam spéciem et similitúdinem præ se ferens.

Ipsa est vitis fructíficans suavitátem odóris, cuius fructus quóniam ab árboris natúra ádmodum discrepábat, necésse fuit, ut suam ab árbore similitúdinem mutuáret.

Ipsa fons est de domo Dómini egrédiens, ex quo sitiéntibus flŭérunt aquæ vivæ, quas si quis primis dumtáxat lábiis gustáverit, non sítiet in ætérnum.

Errat autem, dilectíssimi, quisquis diem reparatiónis Maríæ cum áltera creatiónis comparári posse arbitrátur. Inítio namque térra cóndita est, per eam renováta. Inítio ob Adámi crimen maledícta est in ópere suo, per eam vero pax illi et secúritas restitúta. Inítio protoparéntum delícto in omnes hómines mors pertránsiit, nunc vero transláti sumus de morte ad vitam. Inítio serpens Evæ áuribus occupátis, inde virus in totum corpus dilatávit, nunc María ex áuribus perpétuæ felicitátis assertórem excépit. Quod ergo mortis fuit, simul et vitæ éxstitit instruméntum.

Qui sedet super Chérubim, en modo muliéribus bráchiis sustentátus; quem totus non capit orbis, María sola compléctitur; quem Throni Dominationésque métuunt, puélla fovet; cuius sedes in sæculum sæculi, en virgíneis génibus ínsidet; cuius pedum scabéllum terra est, eándem puerílibus premit vestígiis.


Originala teksto: Ephræm diaconus, Sermo 3 de diversis; en: Opera omnia, III syr. et lat., Romæ 1743, 607

Dua Responsorio



Senmakula estas la koro de la Virgulino. Laŭ la anonco de la anĝelo ŝi koncipis la Dian misteron. En sia ĉasta sino ŝi portis la plej belan el la homidoj. Benata ŝi estas eterne, ĉar ŝi donis al ni la homiĝintan Dion.

Senmakula estas la koro de la Virgulino. Laŭ la anonco de la anĝelo ŝi koncipis la Dian misteron. En sia ĉasta sino ŝi portis la plej belan el la homidoj. Benata ŝi estas eterne, ĉar ŝi donis al ni la homiĝintan Dion.

Ŝia pura ventro jam fariĝis templo de Dio. Ŝi gravediĝis per la Dia Vorto, kaj restis Virgulino.

Benata ŝi estas eterne, ĉar ŝi donis al ni la homiĝintan Dion.

Gloro al la Patro kaj al la Filo kaj al la Sankta Spirito.

Senmakula estas la koro de la Virgulino. Laŭ la anonco de la anĝelo ŝi koncipis la Dian misteron. En sia ĉasta sino ŝi portis la plej belan el la homidoj. Benata ŝi estas eterne, ĉar ŝi donis al ni la homiĝintan Dion. – kp. Psa 45, 3