27a de junio: Cirilo el Aleksandrio ☐

Breviero > Tagoj laŭ la Kalendaro > Junio > 27. Cirilo el Aleksandrio

Memoro libervola:

Sankta Cirilo el Aleksandrio

Episkopo, Doktoro de la Eklezio

Natus anno 370, vitam monasticam egit; presbyter ordinatus, avunculum episcopum Alexandriæ secutus est, eique in cathedra successit anno 412. Contra doctrinas Nestorii fortiter dimicavit et in concilio Ephesino primas habuit partes. Multa scripsit erudite ad fidem catholicam explicandam et defendendam. Mortuus est anno 444.

---

Komunaj Tekstoj > Paŝtistoj
aŭ:
Komunaj Tekstoj > Doktoroj de la Eklezio

PREĜO

###
Pri tio ni petas per nia Sinjoro Jesuo Kristo, Via Filo,
kiu vivas kaj regas kun Vi en unueco kun la Sankta Spirito,
Dio en ĉiuj jarcentoj. Amen.

Deus,
qui beátum Cyríllum epíscopum divínæ maternitátis beatíssimæ Vírginis Maríæ assertórem invíctum effecísti,
concéde, ut
qui vere eam Genetrícem Dei crédimus,
per incarnatiónem Christi Fílii tui salvémur.
Qui tecum vivit.

HORO DE LA LEGAĴOJ

Dua Legaĵo – Cyrillus Alexandrinus

El la leteroj de la sankta episkopo Cirilo el Aleksandrio

Defendanto de la Dipatrineco de la Virgulino Maria
Miror maiórem in modum esse áliquos omníno qui utrum sacra Virgo Deípara appellánda sit, plane addúbitent. Etenim, si Dóminus noster Iesus Christus Deus est, quo tandem modo sacra Virgo, quæ illum édidit, Deípara non dicátur? Hanc fidem divíni discípuli nobis tradidérunt, quamvis istíus dictiónis non memínerint. Ad hunc modum a sanctis pátribus institúti sumus. Enimvéro percélebris memóriæ pater noster Athanásius, libro quem de sancta et consubstantiáli Trinitáte conscrípsit, oratióne tértia, sacram Vírginem passim Deíparam nóminat.

Cogor autem ipsis illíus verbis hoc loco uti, quæ hunc in modum se habent: «Itaque divínæ Scriptúræ scopus ac charácter, ut sæpe monúimus, eiúsmodi est ut utrúmque de Christo salvatóre nostro pronúntiet: puta Deum illum esse, et numquam non hoc ipsum exstitísse, ut qui Patris sit Verbum, eiusdémque splendor et sapiéntia; tum eúndem rursum novíssimis hisce tempóribus córpore ex Deípara Vírgine María sumpto, nostri causa hóminem factum esse».

Et nonnúllis interiéctis íterum: «Multi exstitére sancti, et ab omni peccáto immúnes: nam et Ieremías de matérno útero sanctificátus est, et Ioánnes in lucem nondum éditus, voce Deíparæ Maríæ percépta, lætabúndus exsíliit». Sane idóneus est hic vir, appriméque dignus cui intrépide fidem adiúngere, quemque tuto sequi líceat, ut qui nihil protulísset quod a divínis lítteris aliénum esset.

Et a Deo quidem inspiráta Scriptúra Dei Verbum carnem factum, hoc est, carni ánimam ratiónis cómpotem habénti unítum affírmat. Apprehéndit ergo Dei Verbum semen Abrahæ, corpúsque ex mulíere sibi cónstruens, carnis et sánguinis párticeps factus est, ita ut iam non solum Deus sit, sed propter coniunctiónem homo quoque nostri símilis factus intellegátur.

Ex duábus ígitur rebus, divinitáte nimírum et humanitáte, certo constat Emmánuel. Unus tamen Dóminus Iesus Christus, unus verus naturalísque Fílius, qui Deus simul et homo est; non homo deificátus, par illis qui per grátiam divínæ natúræ partícipes efficiúntur, sed Deus verus, qui salútis nostræ causa in humána forma appáruit, prout Paulus quoque hisce verbis testátur: Quando, ait, venit plenitúdo témporis, misit Deus Fílium suum, factum ex mulíere, factum sub lege, ut eos qui sub lege erant redímeret, ut nos filiórum adoptiónem reciperémus.

Dua Responsorio

Grandaĵojn li faris antaŭ Dio. De lia instruo plenas la tuta tero. Li pledu por ni ĉe nia Dio.

Grandaĵojn li faris antaŭ Dio. De lia instruo plenas la tuta tero. Li pledu por ni ĉe nia Dio.

Pri la leĝo de Dio li pensis tage kaj nokte.

Li pledu por ni ĉe nia Dio.

Gloro al la Patro kaj al la Filo kaj al la Sankta Spirito.

Grandaĵojn li faris antaŭ Dio. De lia instruo plenas la tuta tero. Li pledu por ni ĉe nia Dio. – kp. Psa 1, 2