13a de julio: Henriko la 2a ☐


Breviero > Tagoj laŭ la Kalendaro > Julio > 13. Henriko la 2a
Stato:


Memoro libervola:


Sankta Henriko la 2a


Imperiestro



Natus est in Bavaria anno 973; patri successit in regimine ducatus et postea imperator electus est. Reformanda vita Ecclesiæ et actione missionaria fovenda insignis fuit. Plures episcopatus fundavit et monasteria ditavit. Mortuus est anno 1024 et ab Eugenio III inter sanctos adscriptus anno 1146.

Katedralo de Bamberg, kie estas lia tombo • fotis: Ermell • rekte el Wikimedia Commons • CC-Licenco: BY-SA



Komunaj Tekstoj > Viroj

PREĜO


###
Pri tio ni petas per nia Sinjoro Jesuo Kristo, Via Filo,
kiu vivas kaj regas kun Vi en unueco kun la Sankta Spirito,
Dio en ĉiuj jarcentoj. Amen.

Deus,
qui beátum Henrícum,
grátiæ tuæ ubertáte prævéntum,
e terréni cura regíminis ad supérna mirabíliter erexísti,
eius nobis intercessióne largíre,
ut inter mundánas varietátes puris ad te méntibus festinémus.
Per Dóminum.



HORO DE LA LEGAĴOJ


Dua Legaĵo – Anonimulo


El frua biografio pri la sankta imperiestro Henriko la 2a

Pri la paco li prudente zorgis kaj pri la trankvilo de la eklezio

Unctus in regem beatíssimus Dei fámulus, temporális regni non conténtus angústiis, pro adipiscénda immortalitátis coróna, summo Regi, cui servíre regnáre est, militáre dispósuit. Summam étenim diligéntiam in amplificándo cultu religiónis adhíbuit; ecclésias ditáre possessiónibus et imménsis ornátibus augére cœpit. Episcopátum Bambergénsem ex íntegro in suo dómate fundávit, eundémque princípibus Apostolórum Petro et Paulo et pretiosíssimo mártyri Geórgio attitulátum, speciáli iure sanctæ Románæ Ecclésiæ contrádidit, ut et primæ sedi débitum divínitus impénderet honórem et suam plantatiónem tanto patrocínio fírmius communíret.

Ut autem cunctis liquídius enitéscat, qua vigilántia vir beatíssimus novéllæ suæ Ecclésiæ bona pacis et tranquillitátis étiam per succedéntia témpora províderit, áliquam hic insérimus confirmatiónis epístolam.

«Henrícus, divína præordinánte cleméntia rex, ómnibus Ecclésiæ fíliis, tam futúris quam præséntibus. Salubérrimis sacri elóquii institutiónibus erudímur et præmonémur, ut temporália relinquéntes bona, et terréna postponéntes cómmoda, ætérna et sine fine mansúra in cælis studeámus adipísci consistória. Glória enim præsens fugitíva est et vana, dum possidétur, nisi in ea áliquid de cælésti æternitáte cogitétur. Sed Dei miserátio humáno géneri útile provídit remédium, quando partem cæléstis pátriæ terrénæ substántiæ fecit esse prétium.

Huius ergo nos cleméntiæ non immémores, nec ignorántes nos gratuíto divínæ miseratiónis respéctu regáli dignitáte sublimátos, cóngruum esse dúcimus non solum ecclésias ab antecessóribus nostris constrúctas ampliáre, sed ad maiórem Dei glóriam novas ædificáre eásque devotiónis nostræ donis gratíssimis exaltáre. Quaprópter domínicis non surdum audítum præbéntes præcéptis et deíficis obtemperándo intendéntes suasiónibus, thesáuros divínæ largitátis munificéntia nobis collátos, in cælo desiderámus repónere, ubi neque fures effódiant neque furéntur, neque ærúgo vel tínea demoliátur, ubi et, dum ómnia nunc congésta recólimus, cor nostrum desidério et amóre sæpius versétur.

Proínde patére vólumus ómnium fidélium universitáti, quod quemdam patérnæ hereditátis nostræ locum, Babenberch dictum, in sedem et culmen episcopátus provéximus, ut ínibi nostrum parentúmque nostrórum célebre habeátur memoriále, et iugis pro ómnibus orthodóxis mactétur hóstia salutáris».


Originala teksto: E Vita antíqua sancti Henríci (MGH, Scriptores 4, 792-799)

Dua Responsorio


Dio honorigis lin. Li ŝirmis lin kontraŭ malamikoj kaj savis lin de embuskantoj. Li donis al li eternan gloron.

Dio honorigis lin. Li ŝirmis lin kontraŭ malamikoj kaj savis lin de embuskantoj. Li donis al li eternan gloron.

La justulon Dio gvidis laŭ rektaj vojoj, kaj montris al li la regnon de Dio.

Li donis al li eternan gloron.

Gloro al la Patro kaj al la Filo kaj al la Sankta Spirito.

Dio honorigis lin. Li ŝirmis lin kontraŭ malamikoj kaj savis lin de embuskantoj. Li donis al li eternan gloron. – kp. Saĝ 10, 10-14