20a de julio: Apolinaro ☐


Breviero > Tagoj laŭ la Kalendaro > Julio > 20. Apolinaro
Stato:


Memoro libervola:


Sankta Apolinaro


Episkopo, Martiro



Investigabiles divitias Christi ínter gentes propagans, secundo sæculo exeunte, ut videtur, Ecclesiam Classensem apud Ravennam in Flaminia episcopus dŭisse et inclito martyrii honore decoravisse traditur. Die vero 23 iulii ad Dominum migravit.

Sant' Apollinare in Classe, Ravenna • fotis: Simona1461 • rekte el Wikimedia Commons • CC-Licenco: BY-SA



Komunaj Tekstoj > Unu Martiro

PREĜO


###
Pri tio ni petas per nia Sinjoro Jesuo Kristo, Via Filo,
kiu vivas kaj regas kun Vi en unueco kun la Sankta Spirito,
Dio en ĉiuj jarcentoj. Amen.

Dírige fidéles tuos, Dómine, in viam salútis ætérnæ,
quam beátus Apollináris epíscopus doctrína et martýrio monstrávit,
et fac nos,
eódem intercedénte,
sic in mandátis tuis perseveráre,
ut cum ipso coronári mereámur.
Per Dóminum.



HORO DE LA LEGAĴOJ


Dua Legaĵo – Petrus Chrysologus


El la predikoj de la sankta episkopo Petro Krizologo

Jen la martiro regas kaj vivas

Beátus Apollináris Ecclésiam vernáculo atque ínclito martýrii honóre decorávit. Mérito Apollináris, quia iŭta mandátum Dei sui hic pérdidit ánimam suam, ut eam in vita conquíreret sempitérnam. Beátus qui ita cursum consummávit, fidem servávit, ut vere primus sibi credéntibus repperirétur in loco. Nec eum quisquam confessóris vocábulo minórem credat esse quam mártyrem, quem Dei nutu cotidiánum et multíplicem revérsum cónspicit ad agónem. Audi Paulum dicéntem: «Cotídie mórior». Semel mori parum est eum, qui potest regi suo gloriósam sæpe de hóstibus reférre victóriam. Non tam mors quam fides et devótio mártyrem facit; et sicut virtútis est in ácie, in conflíctu, pro regis amóre succúmbere, ita perféctæ virtútis est diu ágere et consummáre certámina. Non ídeo perfúnctum mártyrem, quia non statim íntulit mortem, sed probávit mártyrem, quia non elícuit fidem; eiécit tela quæ pótuit, et ómnia armórum suórum génera cállidus éxpetit inimícus, nec tamen fortíssimi ductóris locum movére pótuit aut temeráre constántiam. Summum est, fratres, pro Dómino præséntem vitam, si necésse sit, contémnere, sed gloriósum est étiam cum vita mundum suo témnere et conculcáre cum príncipe.

Festinábat Christus ad mártyrem, martyr suum festinábat ad regem. Bene díximus festinábat, iŭta illud prophétæ: «Exúrge in occúrsum mihi, et vide». Sed ut propugnatórem suum sibi Ecclésia sancta retinéret, Christo veheménter occúrrit, ut et vincénti iustítiæ reserváret corónam et sibi belli témpore præliatóris sui præséntiam condonáret. Fundébat sæpe conféssor sánguinem suum suísque vulnéribus, fide mentis, suum testabátur auctórem. Cælum suspíciens carnem despiciébat et terram. Vicit tamen, ténuit, et a suo desidério retardári mártyrem ténera adhuc Ecclésiæ impetrávit infántia. Infántiam dico, quæ totum semper óbtinet; quæ plus lácrimis quam vírium ratióne conténdit. Neque enim tantum vultus et sudor fórtium quantum possunt lácrimæ parvulórum, quia ibi córpora, hic corda frangúntur; ibi mentis iudícia vix movéntur, hic tota píetas inclináta descéndit.

Et quid plura? Egit, egit Ecclésia sancta mater, ut nusquam a suo separarétur antístite. Ecce vivit, ecce ut bonus pastor suo médius assístit in grege, nec umquam separátur spíritu, qui córpore præcéssit ad tempus. Præcéssit, dico, hábitu; cætero ipsa inter nos córporis sui habitatióne requiéscit. Extínctus est diábolus, persecútor occúbuit; ecce regnat et vivit, qui pro rege suo desiderávit occídi.


Originala teksto: Petrus Chrysologus, Sermo 128, 1-3; en: CCL 24A, 789-791

Dua Responsorio


Mi batalis la bonan batalon, mi finis la kuradon, mi gardis la fidon. De nun estas konservita por mi la krono de justeco, kiun la Sinjoro, la justa juĝisto, donos al mi en tiu tago.

Mi batalis la bonan batalon, mi finis la kuradon, mi gardis la fidon. De nun estas konservita por mi la krono de justeco, kiun la Sinjoro, la justa juĝisto, donos al mi en tiu tago.

Ĉe mi la vivado estas Kristo, kaj morti estas gajno.

De nun estas konservita por mi la krono de justeco, kiun la Sinjoro, la justa juĝisto, donos al mi en tiu tago.

Gloro al la Patro kaj al la Filo kaj al la Sankta Spirito.

Mi batalis la bonan batalon, mi finis la kuradon, mi gardis la fidon. De nun estas konservita por mi la krono de justeco, kiun la Sinjoro, la justa juĝisto, donos al mi en tiu tago. – kp. 2 Tim 4, 7-8; Flp 1, 21