3a de septembro: Gregoro la 1a ☐
Breviero > Tagoj laŭ la Kalendaro > Septembro > 3. Gregoro la 1a, la Granda
Stato:
Memoro:
Sankta Gregoro la 1a, la Granda
Papo, Doktoro de la Eklezio
Natus est Romæ circa annum 540. Cursum honorum ingressus, præfectus Urbis renuntiatus est. Vita monastica inita, diaconus ordinatus et munere legati Constantinopoli functus est. Anno 590, die 3 septembris, ad Petri cathedram evectus, verum pastorem se exhibuit in rebus gerendis, in pauperibus iuvandis, in fide propaganda vel firmanda. Multa etiam scripsit de re morali et theologica. Mortuus est anno 604, die 12 martii.
Baziliko de S. Andreo kaj Gregoro sur Celio, Romo • fotis: Livioandronico2013 • rekte el Wikimedia Commons • CC-Licenco: 4.0 BY-SA
Komunaj Tekstoj > Paŝtistoj
aŭ:
Komunaj Tekstoj > Doktoroj de la Eklezio
PREĜO
###
Pri tio ni petas per nia Sinjoro Jesuo Kristo, Via Filo,
kiu vivas kaj regas kun Vi en unueco kun la Sankta Spirito,
Dio en ĉiuj jarcentoj. Amen.
Deus,
qui pópulis tuis indulgéntia cónsulis et amóre domináris,
da spíritum sapiéntiæ, intercedénte beáto Gregório papa,
quibus dedísti régimen disciplínæ,
ut de proféctu sanctárum óvium fiant gáudia ætérna pastórum.
Per Dóminum.
HORO DE LA LEGAĴOJ
Dua Legaĵo – Gregorius Magnus
El la klarigoj de la sankta papo Gregoro la Granda pri Jeĥezkel.
Fili hóminis, speculatórem dedi te dómui Israel. Notándum quod eum quem Dóminus ad prædicándum mittit speculatórem esse denúntiat. Speculátor quippe semper in altitúdine stat, ut quidquid ventúrum est longe prospíciat. Et quisquis pópuli speculátor pónitur, in alto debet stare per vitam, ut possit prodésse per providéntiam.
O quam dura mihi sunt ista quæ loquor, quia memetípsum loquéndo fério, cuius neque lingua, ut dignum est, prædicatiónem tenet, neque, inquántum tenére súfficit, vita séquitur linguam.
Ego reum me esse non ábnego, torpórem meum atque neglegéntiam vídeo. Erit fortásse apud pium iúdicem impetrátio véniæ ipsa cognítio culpæ. Et quidem in monastério pósitus valébam et ab otiósis linguam restríngere, et in intentióne oratiónis pæne contínue mentem tenére. At postquam cordis úmerum sárcinæ pastoráli suppósui, collígere se ad semetípsum assídue non potest ánimus, quia ad multa partítur.
Cogor namque modo Ecclesiárum, modo monasteriórum causas discútere, sæpe singulórum vitas actúsque pensáre. Modo quædam cívium negótia sustinére, modo de irruéntibus barbarórum gládiis gémere, et commísso gregi insidiántes lupos timére. Modo rerum curam súmere, ne desint subsídia eis ipsis quibus disciplínæ régula tenétur, modo raptóres quosdam æquanímiter pérpeti, modo eis sub stúdio servátæ caritátis obviáre.
Cum ítaque ad tot et tanta cogitánda scissa ac dilaniáta mens dúcitur, quando ad semetípsam rédeat, ut totam se in prædicatióne cólligat, et a proferéndi verbi ministério non recédat? Quia autem necessitáte loci sæpe viris sæculáribus iungor, nonnúmquam mihi linguæ disciplínam reláxo. Nam si in assíduo censúræ meæ rigóre me téneo, scio quia ab infirmióribus fúgior, eósque ad hoc quod áppeto numquam traho. Unde fit ut eórum sæpe et otiósa patiénter áudiam. Sed quia ipse quoque infírmus sum, in otiósis sermónibus paulísper tractus, libénter iam ea loqui incípio, quæ audíre cœperam invítus; et ubi tædébat cádere, libet iacére.
Quis ergo ego vel qualis speculátor sum, qui non in monte óperis sto, sed adhuc in valle infirmitátis iáceo? Potens vero est humáni géneris creátor et redémptor, indígno mihi et vitæ altitúdinem et linguæ efficáciam donáre, pro cuius amóre in eius elóquio nec mihi parco.
Originala teksto: Gregorius Magnus, Homiliæ in Ezechielem, Lib. 1, 11,4-6; en: CCL 142, 170-172
Dua Responsorio
Moralajn kaj mistikajn trezorojn li ĉerpis el la fonto de la Skriboj. La fluon de la evangelio li direktis al la gentoj. Eĉ post lia morto aŭdiĝas lia voĉo.
Moralajn kaj mistikajn trezorojn li ĉerpis el la fonto de la Skriboj. La fluon de la evangelio li direktis al la gentoj. Eĉ post lia morto aŭdiĝas lia voĉo.
Kiel aglo li superrigardas la mondon. Grandajn kaj malgrandajn li provizas per abundo de karitato.
Eĉ post lia morto aŭdiĝas lia voĉo.
Gloro al la Patro kaj al la Filo kaj al la Sankta Spirito.
Moralajn kaj mistikajn trezorojn li ĉerpis el la fonto de la Skriboj. La fluon de la evangelio li direktis al la gentoj. Eĉ post lia morto aŭdiĝas lia voĉo.
MATENA LAŬDO
HIMNO
Anglorum iam apostolus
Anglórum iam apóstolus,
nunc angelórum sócius,
ut tunc, Gregóri, géntibus,
succúrre iam credéntibus.
Tu largas opum cópias
omnémque mundi glóriam
spernis, ut inops ínopem
Iesum sequáris príncipem.
Te celsus Christus póntifex
suæ præfert Ecclésiæ;
sic Petri gradum pércipis,
cuius et normam séqueris.
Scriptúræ sacræ mýstica
mire solvis ænígmata,
excélsaque mystéria
te docet ipsa Véritas.
O póntifex egrégie,
lŭ et decus Ecclésiæ,
non sinas in perículis
quos tot mandátis ínstruis.
Sit Patri laus ingénito,
sit decus Unigénito,
sit utriúsque párili
maiéstas summa Flámini. Amen.
Antifono por la Laŭdkanto de Zeĥarja (Benedictus)
¶ Eksterordinara paŝtisto estas Gregoro,
specimeno de paŝtistaj vivo kaj instruado.
VESPERA LAŬDO
HIMNO
Anglorum iam apostolus
Anglórum iam apóstolus,
nunc angelórum sócius,
ut tunc, Gregóri, géntibus,
succúrre iam credéntibus.
Tu largas opum cópias
omnémque mundi glóriam
spernis, ut inops ínopem
Iesum sequáris príncipem.
Te celsus Christus póntifex
suæ præfert Ecclésiæ;
sic Petri gradum pércipis,
cuius et normam séqueris.
Scriptúræ sacræ mýstica
mire solvis ænígmata,
excélsaque mystéria
te docet ipsa Véritas.
O póntifex egrégie,
lŭ et decus Ecclésiæ,
non sinas in perículis
quos tot mandátis ínstruis.
Sit Patri laus ingénito,
sit decus Unigénito,
sit utriúsque párili
maiéstas summa Flámini. Amen.
Antifono por la Laŭdkanto de Maria (Magnificat)
¶ Kion Gregoro instruis, tion li mem praktikis.
La misteron de Kristo li videbligis per sia vivo.