17a de septembro: Roberto Bellarmino ☐
Breviero > Tagoj laŭ la Kalendaro > Septembro > 17. Roberto Bellarmino
Stato:
Memoro libervola:
Sankta Roberto Bellarmino
Episkopo, Doktoro de la Eklezio
Natus est anno 1542 in urbe Montis Politiani (Montepulciano) in Tuscia. Societatem Iesu ingressus Romæ et sacerdotio insignitus, præclaras habuit disputationes ad fidem catholicam tuendam, et theologiam docuit in Collegio Romano. Inter cardinales electus et episcopus Capuanus nominatus, apud Romanas Congregationes multas quæstiones illis temporibus propositas enodavit. Mortuus est Romæ anno 1621.
Katedralo de Montepulciano • fotis: Geobia • rekte el Wikimedia Commons • CC-Licenco: BY-SA
Komunaj Tekstoj > Paŝtistoj
aŭ:
Komunaj Tekstoj > Doktoroj de la Eklezio
PREĜO
###
Pri tio ni petas per nia Sinjoro Jesuo Kristo, Via Filo,
kiu vivas kaj regas kun Vi en unueco kun la Sankta Spirito,
Dio en ĉiuj jarcentoj. Amen.
Deus,
qui,
ad tuæ fidem Ecclésiæ vindicándam,
beátum Robértum epíscopum mira eruditióne et virtúte decorásti,
eius intercessióne concéde,
ut pópulus tuus eiúsdem fídei semper integritáte lætétur.
Per Dóminum.
HORO DE LA LEGAĴOJ
Dua Legaĵo – Roberto Bellarmino
El traktato de Sankta Roberto Bellarmino pri la Suprenirado de la menso al Dio
O Dómine suávis et mitis et multæ misericórdiæ, quis non toto corde sérviat tibi, si dulcédinem patérni domínii tui, vel módicum degustáre incípiat? Quid iubes, Dómine, servis tuis? Tóllite, inquis, iugum meum super vos. Et quale est iugum tuum? Iugum, inquis, meum suáve est et onus meum leve. Quis non libentíssime ferat iugum quod non premit, sed fovet, et onus quod non gravat, sed réficit? Mérito ígitur addidísti: et inveniétis réquiem animábus vestris. Et quod est iugum tuum quod non fatígat, sed réquiem affert? Nempe mandátum illud primum et máximum: Díliges Dóminum Deum tuum ex toto corde tuo. Quid enim facílius, suávius, dúlcius, quam dilígere bonitátem et pulchritúdinem et amórem, quod totum es tu, Dómine Deus meus?
Etiámne præmium pollicéris custodiéntibus mandáta desiderabília super aurum multum et dulcióra super mellis favum? Ita omníno præmium, et præmium amplíssimum pollicéris, dicénte Apóstolo tuo Iacóbo: Corónam vitæ præparávit Dóminus diligéntibus se. Et quid est coróna vitæ? Nempe maius bonum, quam vel cogitáre vel desideráre possímus; sic enim lóquitur beátus Paulus ex Isaía: Oculus non vidit, auris non audívit, in cor hóminis non ascéndit quæ præparávit Deus his qui díligunt illum.
Vere ígitur in custodiéndis mandátis tuis est retribútio multa. Nec solum mandátum illud primum et máximum útile est hómini obœdiénti, non Deo iubénti; sed étiam cétera mandáta Dei, obœdiéntem perfíciunt, ornant, erúdiunt, illústrant, bonum dénique ac beátum reddunt. Quare si sapis, intéllege te ad glóriam Dei et salútem tuam ætérnam esse creátum, hunc esse finem tuum, hoc centrum ánimæ tuæ, hunc thesáurum cordis tui. Ad hunc finem si pervéneris beátus eris, si ab illo excíderis miser eris.
Proínde illud tibi vere bonum exístimes, quod ad finem tuum perdúcit; illud vere malum, quod a fine te facit excídere. Próspera et advérsa, opes et inópia, sánitas et ægrotátio, honóres et ignomíniæ, vita et mors, apud sapiéntem nec per se expeténda, nec per se fugiénda sunt. Sed si cónferunt ad glóriam Dei et sempitérnam felicitátem tuam, bona sunt et expeténda, si eándem impédiunt, mala sunt et fugiénda.
Originala teksto: Ex Tractátu sancti Robérti Bellarmíno De ascensióne mentis in Deum; en: Grad. 1: Opera omnia 6, edit. 1862, 214
Dua Responsorio
La lipoj de pastro devas konservi scion, kaj el lia buŝo oni devas serĉi instruon; ĉar li estas sendito de la Eternulo Cebaot.
La lipoj de pastro devas konservi scion, kaj el lia buŝo oni devas serĉi instruon; ĉar li estas sendito de la Eternulo Cebaot.
Episkopo devas esti sen riproĉo, kiel administranto de Dio, por ke li povu admoni pri la sana doktrino;
ĉar li estas sendito de la Eternulo Cebaot.
Gloro al la Patro kaj al la Filo kaj al la Sankta Spirito.
La lipoj de pastro devas konservi scion, kaj el lia buŝo oni devas serĉi instruon; ĉar li estas sendito de la Eternulo Cebaot. – Mal 2, 7; el Tit 1, 7.9