2a de novembro: Ĉiuj mortintoj ☐

Breviero > Tagoj laŭ la Kalendaro > Novembro > 2. Ĉiuj mortintoj

Memoro:

Ĉiuj mortintoj

Ĉe la domo de mia Patro estas multe da loĝejoj; se ne tiel estus, mi dirus al vi; mi iras, por pretigi por vi lokon. Kaj se mi iros kaj pretigos por vi lokon, mi revenos kaj ricevos vin al mi mem, por ke vi ankaŭ estu tie, kie mi estas. – Joh 14, 2-3

---

Ĉio kiel en la Memoro de Mortintoj, krom:

PREĜO

Niajn preĝojn, Dio, favore elaŭdu.
Dum firmiĝas nia kredo, ke Via Filo releviĝis el la mortintoj,
sin plifortigu ankaŭ la espero, ke niaj mortintoj resurektos kaj vivos.
Pri tio ni petas per nia Sinjoro Jesuo Kristo, Via Filo,
kiu vivas kaj regas kun Vi en unueco kun la Sankta Spirito,
Dio en ĉiuj jarcentoj. Amen.

Preces nostras, quæsumus, Dómine, benígnus exáudi,
ut,
dum attóllitur nostra fides in Fílio tuo a mórtuis suscitáto,
in famulórum tuórum præstolánda resurrectióne spes quoque nostra firmétur.
Per Dóminum.

HORO DE LA LEGAĴOJ

Dua Legaĵo – Ambrosius

El la libro de la sankta episkopo Ambrozo pri la morto de sia frato Satiro

Ni mortas kun Kristo, por ke ni vivu kun li
Vidémus quod et mors lucrum est, et vita pœna est. Unde et Paulus ait: Mihi vívere Christus est et mori lucrum. Quid est Christus, nisi mors córporis, spíritus vitæ? Et ídeo commoriámur cum eo, ut vivámus cum eo. Sit quidam cotidiánus in nobis usus effectúsque moriéndi, ut per illam segregatiónem a corpóreis cupiditátibus ánima nostra se discat extráhere, et tamquam in sublími locáta, quo terrénæ adíre libídines, et eam sibi glutináre non possint, suscípiat mortis imáginem, ne pœnam mortis incúrrat. Repúgnat enim lex carnis legi mentis, et eam legi erróris addícit. Sed quod remédium? Quis me liberábit de córpore mortis? Grátia Dei per Iesum Christum Dóminum nostrum.

Habémus médicum, sequámur remédium. Remédium nostrum Christi grátia est, et corpus mortis corpus est nostrum. Ergo peregrinémur a córpore, ne peregrinémur a Christo; etsi in córpore sumus, tamen quæ sunt córporis non sequámur nec deserámus iura natúræ, sed dona grátiæ præoptémus.

Quid plura? Uníus morte mundus redémptus est. Pótuit enim Christus non mori, si noluísset; sed neque refugiéndam mortem quasi ignávam putávit, neque mélius nos quam moriéndo servásset. Itaque mors eius vita est ómnium. Morte eius signámur, mortem eius orántes annuntiámus, mortem eius offeréntes prædicámus; mors eius victória est, mors eius sacraméntum est, mors eius ánnua sollémnitas mundi est.

Quid prætérea de eius morte dicámus, cum divíno probémus exémplo, quia immortalitátem mors sola quæsívit, atque ipsa se mors redémit? Non ígitur mærénda mors, quæ causa salútis est públicæ; non fugiénda mors, quam Dei Fílius non dedignátus est, non refúgit.

Et mors quidem in natúra non fuit, sed convérsa in natúram est; non enim a princípio Deus mortem instítuit, sed pro remédio dedit. Prævaricatióne enim damnáta in labóre diutúrno, gemitúque intolerándo vita hóminum cœpit esse miserábilis: débuit dari finis malórum, ut mors restitúeret, quod vita amíserat. Immortálitas enim óneri pótius quam úsui est, nisi aspíret grátia.

Habet ánimus ex hoc iam vitæ anfráctu et terréni córporis colluvióne discédere et ad illa concília supérna conténdere, etsi sanctórum sit perveníre, laudem dícere Deo, quam citharizántes illos dícere, prophética lectióne comperímus, quia magna et mirabília ópera tua, Dómine Deus omnípotens: iustæ et veræ viæ tuæ, Rex géntium. Quis non timébit et magnificábit nomen tuum? Quia solus sanctus es, quia omnes gentes vénient et adorábunt ante te; vidére quoque tuas, Iesu, núptias, in quibus de terrénis ad cæléstia, concinéntibus ómnium gáudiis sponsa dedúcitur — ad te omnis caro véniet — iam non sæculo obnóxia, sed spirítui copuláta.

Hoc sibi præ céteris David sanctus optávit, ut hæc spectáret et cérneret. Dénique ait: Unam pétii a Dómino, hanc requíram: ut inhábitem in domo Dómini omnes dies vitæ meæ, et vídeam voluptátem Dómini.

Dua Responsorio

Tiujn, kiuj ekdormis en pieco, atendas tre bela rekompenco.

Tiujn, kiuj ekdormis en pieco, atendas tre bela rekompenco.

Tiam la justuloj brilos kiel la suno en la regno de sia Patro.

Ilin atendas tre bela rekompenco.

Gloro al la Patro kaj al la Filo kaj al la Sankta Spirito.

Tiujn, kiuj ekdormis en pieco, atendas tre bela rekompenco. – kp. 2 Mak 12, 45; el Mat 13, 43