printebla versio Strukturo de la Breviero

2a de januaro: Bazilio kaj Gregoro ☐

Breviero > Tagoj laŭ la Kalendaro > Januaro > 2. Bazilio kaj Gregoro

Memoro:

Sankta Bazilio la Granda kaj Sankta Gregoro el Nazianco

Episkopoj kaj Doktoroj de la Eklezio

Bazilio naskiĝis en Cezareo en Kapadokio en la jaro 330 el kristana familio. Dum siaj studoj en Konstantinopolo li ekkonis Gregoron el Nazianco kaj amikiĝis kun li. Science erudita kaj virte brila, li komencis ermite vivi, sed en 370 li fariĝis episkopo de sia hejmurbo. Li batalis kontraŭ la arianoj, skribis multon, precipe monaĥajn regulojn, laŭ kiuj la plej multaj orientaj monaĥoj ĝis hodiaŭ vivas. Senhavulojn li treege subtenis. Li mortis la 1an de januaro 379. – Oni nomas lin «la Granda» kaj «Patro de la orienta monaĥaro».

Gregoro naskiĝis en la sama jaro 330 proksime de Nazianco en Kapadokio. Li multe vojaĝis por akiri sciencon. Sian amikon Bazilion li sekvis en la ermitan vivon, sed poste ordiniĝis pastro kaj episkopo. En 381 li elektiĝis episkopo de Konstantinopolo, sed pro partiecaj kvereloj, kiuj dividis lian eklezion, li retiriĝis al Nazianco, kie li mortis la 25an de januaro 389 aŭ 390. – Pro liaj eruditeco kaj elokventeco oni nomas lin «Gregoro, la teologo».

---

Komunaj Tekstoj > Paŝtistoj
aŭ:
Komunaj Tekstoj > Doktoroj de la Eklezio

PREĜO

Dio,
Vi ornamis Vian eklezion per la vivo kaj instruo de Bazilio kaj Gregoro.
Instruu al ni,
ekkoni Vian veron en humileco,
kaj fidele fari ĝin en amo.
Pri tio ni petas per nia Sinjoro Jesuo Kristo, Via Filo,
kiu vivas kaj regas kun Vi en unueco kun la Sankta Spirito,
Dio en ĉiuj jarcentoj. Amen.

Deus,
qui Ecclésiam tuam beatórum Basilíi et Gregórii exémplis et doctrínis dignátus es illustráre,
concéde, quæsumus,
ut tuam discámus in humilitáte veritátem,
et eam in caritáte fidéliter operémur.
Per Dóminum.

HORO DE LA LEGAĴOJ

Dua Legaĵo – Gregorius Nazianzenus

El la Paroloj de la sankta episkopo Gregoro el Nazianco

Kvazaŭ unu animo portanta du korpojn
Habebant nos Athenae, velut fluxum quendam fluminis, ex eodem patriae fonte in diversas regiones doctrinae cupiditate dissectos, rursumque, velut ex composito, Deo videlicet ita impellente, coeuntes.

Tunc igitur meum magnumque Basilium, non ipse solum veneratione prosequebar, quod illius tum in moribus gravitatem, tum in sermonibus maturitatem et prudentiam conspicerem; sed aliis etiam, quibus non perinde cognitus erat, ut idem facerent persuadebam. Nam apud multos statim in veneratione erat, ut qui fama et auditione iam eum praecepissent.

Ex quo quid contigit? Ipse solus fere ex omnibus, qui studiorum causa Athenas veniebant, communi lege solutus est, maiorem utique honorem, quam tironis condicio ferre videbatur, consecutus. Hoc nobis amicitiae praeludium; hinc necessitudinis igniculus; sic mutuo amore sauciati sumus.

Ut temporis progressu desiderium nostrum mutuo inter nos confessi sumus, ac philosophiam id esse quod a nobis expeteretur, tum vero iam uterque alteri quidvis eramus, contubernales, convictores, concordes, unum idemque spectantes, ferventius cotidie ac firmius desiderium nobis invicem colligentes.

Par spes doctrinae, hoc est, rei omnium invidiosissimae, nos ducebat; et tamen aberat invidia, aemulatio autem in pretio habebatur. Hoc utrique certamen, non uter primas ferret, sed uter alteri eas concederet; uterque enim alterius gloriam pro sua ducebat.

Una utrique anima videbatur, duo corpora ferens. Quod si fides iis minime habenda est, qui omnia in omnibus rebus sita esse dicunt; at nobis certe credendum est, quod uterque in altero et apud alterum siti eramus.

Unum utrique opus et studium, virtus erat, et ad futuras spes vivere, nosque ita comparare, ut, ante discessum ex hac vita, hinc migraremus. Quod quidem nobis ob oculos ponentes, vitam actionesque omnes nostras dirigebamus, tum divini praecepti ductum sequentes, tum alter alteri virtutis studium exacuentes; atque, nisi hoc arrogantius dicere videar, uterque alteri norma et amussis eramus, qua rectum a pravo discernitur.

Et cum aliis alia quaedam cognomenta sint, vel a parentibus accepta, vel ex seipsis, hoc est, ex propriis vitae studiis institutisque comparata: nobis contra, magna res et magnum nomen erat, christianos et esse et nominari.

Dua Responsorio

Dio donas saĝon al la saĝuloj kaj prudenton al la prudentuloj. Li malkaŝas la profundaĵon kaj kaŝitaĵon, kaj lumo estas en Li.

Dio donas saĝon al la saĝuloj kaj prudenton al la prudentuloj. Li malkaŝas la profundaĵon kaj kaŝitaĵon, kaj lumo estas en Li.

Sed ĉion tion energias la unu sama Spirito, dividante al ĉiu aparte, kiel al li plaĉas.

Li malkaŝas la profundaĵon kaj kaŝitaĵon, kaj lumo estas en Li.

Gloro al la Patro kaj al la Filo kaj al la Sankta Spirito.

Dio donas saĝon al la saĝuloj kaj prudenton al la prudentuloj. Li malkaŝas la profundaĵon kaj kaŝitaĵon, kaj lumo estas en Li. – Dan 2, 21-22; 1 Kor 12,11

MATENA LAŬDO

Antifono por la Laŭdkanto de Zeĥarja (Benedictus)

¶ Brilos la eruditoj kiel splendo firmamenta,
la erudintoj kiel steloj subĉielaj eterne.

VESPERA LAŬDO

Antifono por la Laŭdkanto de Maria (Magnificat)

¶ Kiu faros miajn ordonojn kaj instruos,
tiu estos nomata granda en la regno de la ĉielo. – el Mat 5,19