printebla versio Strukturo de la Breviero

24a de januaro: Francisko el Salezo ☐

Breviero > Tagoj laŭ la Kalendaro > Januaro > 24. Francisko el Salezo

Memoro:

Sankta Francisko el Salezo

Episkopo, Doktoro de la Eklezio

In Sabaudia (Château de Sales) anno 1567 natus est. Sacerdotio initiatus multa operatus est pro restauratione catholica in patria sua. Episcopus Genevensis electus, verum pastorem se præbuit erga clericos et fideles, ad fidem eos informans scriptis et operibus, exemplar omnibus factus. Mortuus est Lugduni (Lyon), die 28 decembris anni 1622, sed hac die Annesii depositus.

---

Komunaj Tekstoj > Paŝtistoj
aŭ:
Komunaj Tekstoj > Doktoroj de la Eklezio

PREĜO

Dio,
per Vi, por la savo de la animoj, la sankta episkopo Francisko el Salezo fariĝis ĉio al ĉiuj.
Donu favore, ke ni, laŭ lia ekzemplo, servante niajn gefratojn, en nia karitato ĉiam montru mildecon.
Pri tio ni petas per nia Sinjoro Jesuo Kristo, Via Filo,
kiu vivas kaj regas kun Vi en unueco kun la Sankta Spirito,
Dio en ĉiuj jarcentoj. Amen. – kp. 1 Kor 9, 22

Deus,
qui ad animárum salútem beátum Francíscum epíscopum ómnibus ómnia factum esse voluísti,
concéde propítius,
ut, eius exémplo, tuæ mansuetúdinem caritátis in fratrum servítio semper ostendámus.
Per Dóminum.

HORO DE LA LEGAĴOJ

Dua Legaĵo – Franciscus de Sales

El la Enkonduko al devota vivo de la sankta episkopo Francisko de Salezo

Diversamaniere ekzercendas devoteco
In ipsa rerum creatióne plantis mandávit Creátor Deus, ut unaquæque fructum ferret secúndum genus suum: ita christiánis, qui vivæ Ecclésiæ suæ plantæ sunt, imperávit ut quisque devotiónis fructum pro qualitáte, statu et vocatióne sua proférret.

Diversímode, inquam, devótio est exercénda a nóbili vidélicet et ab opífice, a fámulo et a príncipe, a vídua et a puélla innúpta, ac coniugáta. Immo ne hoc quidem satis est; sed et ipsa devotiónis praxis, víribus, negótiis et offíciis cuiúsque particulátim est accommodánda.

Dic mihi, óbsecro, Philóthea mea, num consentáneum sit, ut epíscopi, Carthusianórum instar, solitúdinem consectári velint; coniugáti non magis de pecúlio suo adaugéndo sollíciti sint quam Capuccíni; religiósi in morem, ópifex totos dies in templo agat; et religiósus, ex contrário, ad omnes casus et evéntus, qui próximi necessitátem consequúntur, epíscopi exémplo, semper sit expósitus; an non devótio hæc ridícula, inordináta et intolerábilis esset?

Hic tamen error et absúrditas sæpíssime occúrrit. Nequáquam, Philóthea mea: étenim devótio, dúmmodo ea vera et sincéra sit, nihil omníno déstruit, sed cuncta pérficit et consúmmat, et si quando legítime alicúius vocatióni ac státui repúgnat et adversátur, haud dúbie falsa est.

Apis ita suum ex flóribus mel cólligit, ut eos mínime lædat aut déstruat, tam eos íntegros, intaminátos et recéntes relínquens atque eos répperit. Mélius vero id præstat vera devótio: nam ádeo nullum vocatiónis aut negotiórum genus déstruit, ut ea étiam exórnet ac condécoret.

Nam ut quælibet gemmæ, melli impósitæ, pro suo quæque colóre fulgentióres et rutilantióres sunt, sic in sua quisque vocatióne accéptior fit et perféctior, si devotióni illam coniúngat. Per hanc tibi enim et famíliæ cura longe rédditur quiétior, mútuus inter marítum et ŭórem amor sincérior, obséquium príncipi débitum fidélius, et omnes quotquot sunt, occupatiónes suavióres et melióres.

Error proínde est, quin et hæresis, devotiónis exercítium a cohórtibus militáribus, ab officína opíficum, ab aulis príncipum, a família coniugatórum velle exclúdere; fáteor quidem, caríssima Philóthea, devotiónem, quæ pure contemplatíva, monástica et religiósa est, hisce in offíciis et státibus mínime exercéri posse; at præter triplex hoc devotiónis genus, sunt et ália multa ad eos qui in státibus sæculáribus vivunt perficiéndos peraccommodáta.

Ubicúmque locórum ergo sumus, ad vitam perféctam aspiráre et debémus et póssumus.

Dua Responsorio

Estu bonfaraj unu al alia, bonkoraj, pardonantaj unu al alia, kiel ankaŭ Dio en Kristo pardonis al vi. Estu do imitantoj de Dio, kiel infanoj amataj.

Estu bonfaraj unu al alia, bonkoraj, pardonantaj unu al alia, kiel ankaŭ Dio en Kristo pardonis al vi. Estu do imitantoj de Dio, kiel infanoj amataj.

Metu sur vin mian jugon, kaj lernu ĉe mi, ĉar mi estas milda kaj korhumila.

Estu do imitantoj de Dio, kiel infanoj amataj.

Gloro al la Patro kaj al la Filo kaj al la Sankta Spirito.

Estu bonfaraj unu al alia, bonkoraj, pardonantaj unu al alia, kiel ankaŭ Dio en Kristo pardonis al vi. Estu do imitantoj de Dio, kiel infanoj amataj. – Efe 4, 32 - 5, 1; el Mat 11, 29