Esperante Adoru

Esperanto Unua paĝo || A - Z | Adoru | Biblio | Breviero | Meslibro | Traktatoj | Trezorejo | | | |

Ĉu ... preĝi | mediti | ricevi instigojn || kanti | muziki || informiĝi | legi | studi || prepari Diservon



printebla versio
Strukturo de la Breviero

5a de junio: Bonifaco ☐


Breviero > Tagoj laŭ la Kalendaro > Junio > 5. Bonifaco
Stato: 2020-07-22


Memoro:


Sankta Bonifaco


Episkopo kaj Martiro



In Anglia natus est circa annum 673; monasticam vitam professus in monasterio Exeterensi, anno 719 in Germaniam profectus est ad fidem prædicandam, in quo ministerio magnos collegit fructus. Episcopus consecratus, Ecclesiam Moguntinam (Mainz) rexit, socios sibi adscivit, quorum opera plures fundavit vel instauravit Ecclesias in Bavaria, Thuringia et Franconia, concilia etiam celebrans et leges promulgans. Dum Frisones evangelizabat, ab ethnicis occisus est anno 754, eiusque corpus in monasterio Fuldensi depositum est.

Katedralo, Fulda • fotis: Wolfgang Pehlemann • rekte el Wikimedia Commons • CC-Licenco: BY-SA



Komunaj Tekstoj > Unu Martiro
aŭ:
Komunaj Tekstoj > Paŝtistoj


PREĜO


La sankta martiro Bonifaco intervenu por ni,
ke la kredon,
kiun li per sia buŝo instruis kaj per sia sango sigelis,
ni firme tenu,
kaj ĝin fruktigu en niaj verkoj.
Pri tio ni petas per nia Sinjoro Jesuo Kristo, Via Filo,
kiu vivas kaj regas kun Vi en unueco kun la Sankta Spirito,
Dio en ĉiuj jarcentoj. Amen.

Sanctus martyr, Dómine, Bonifátius pro nobis intervéntor exsístat,
ut fidem, quam ore dócuit et sánguine consignávit,
fírmiter teneámus, et opéribus profiteámur confidénter.
Per Dóminum.



HORO DE LA LEGAĴOJ


Dua Legaĵo – Bonifatius


El letero de la sankta episkopo kaj martiro Bonifaco

Zorgema paŝtisto gardanta la gregon de Kristo

Ecclésia, quæ velut navis magna per mare mundi huius enávigat, quæ divérsis tentatiónum flúctibus in hac vita túnditur, non est relinquénda, sed regénda.

Cuius rei in exémplo prióres patres habémus Cleméntem et Cornélium et céteros complúres in urbe Roma, Cypriánum in Carthágine, Athanásium in Alexandría, qui sub pagánis imperatóribus navem Christi, immo caríssimam sponsam eius, Ecclésiam scílicet, docéndo, defendéndo, laborándo et patiéndo usque ad sánguinis effusiónem, gubernábant.

Horum et his simílium consideratióne pertérritus sum, et timor et tremor venérunt super me, et pæne contexérunt me peccatórum meórum ténebræ, et semel suscéptum gubernáculum Ecclésiæ libuísset et placuísset mihi omníno dimíttere, si valérem vel exémpla Patrum vel Scriptúras sacras consentáneas inveníre.

Idcírco, quia hæc ómnia ita se habent et véritas fatigári potest, vinci autem et falli non potest, fatigáta mens nostra confúgiat ad illum qui per Salomónem dicit: Habe fidúciam in Dómino ex toto corde tuo et ne innitáris prudéntiæ tuæ. In ómnibus viis tuis cógita illum, et ipse díriget gressus tuos. Et álibi: Turris fortíssima nomen Dómini. Ad ipsam cónfugit iustus et salvábitur.

Stemus in iustítia et præparémus ánimas nostras ad tentatiónem, ut sustineámus sustentatiónem Dei et dicámus ei: Dómine, refúgium factus es nobis a generatióne et progénie.

Confidámus in eum, qui nobis onus impósuit. Quod per nos portáre non póssumus, portémus per illum qui est omnípotens, qui dicit: Iugum enim meum suáve est, et onus meum leve.

Stémus in prœlio in die Dómini, quia dies angústiæ et tribulatiónis venérunt super nos. Moriámur, si Deus volúerit, pro sanctis légibus patrum nostrórum, ut hereditátem cum illis ætérnam cónsequi mereámur.

Non simus canes muti, non simus táciti speculatóres, non simus mercenárii lupum fugiéntes, sed pastóres sollíciti, vigilántes super gregem Christi, prædicántes maióri et minóri, díviti et páuperi, omne consílium Dei, ómnibus grádibus vel ætátibus, in quantum Deus donáverit posse, opportúne, importúne, eo modo quo sanctus Gregórius in libro Pastoráli conscrípsit.


Originala teksto: Bonifatius, Ep. 78; en: MGH, Epistolæ, 3, 352. 354

Dua Responsorio


Volonte ni dividis kun vi, ne nur la evangelion de Dio, sed ankaŭ niajn proprajn animojn, ĉar vi fariĝis por ni tre karaj.

Volonte ni dividis kun vi, ne nur la evangelion de Dio, sed ankaŭ niajn proprajn animojn, ĉar vi fariĝis por ni tre karaj.

Miaj infanetoj, pro kiuj mi denove suferas naskodoloron, ĝis Kristo formiĝos en vi,

vi fariĝis por ni tre karaj.

Gloro al la Patro kaj al la Filo kaj al la Sankta Spirito.

Volonte ni dividis kun vi, ne nur la evangelion de Dio, sed ankaŭ niajn proprajn animojn, ĉar vi fariĝis por ni tre karaj. – el 1 Tes 2, 8



supren al la komenco de la paĝo