printebla versio Strukturo de la Breviero

13a de junio: Antono el Padovo ☐

Breviero > Tagoj laŭ la Kalendaro > Junio > 13. Antono el Padovo

Memoro:

Antono el Padovo

Sacerdoto kaj Doktoro de la Eklezio

Ulisippone (Lisboa) in Lusitania natus est circa finem sæculi XII. Inter canonicos regulares sancti Augustini adscitus, paulo post adeptum sacerdotium ad Fratres Minores transgressus est, ut fidei propagationi incumberet inter Africæ populos. In Gallia tamen et in Italia munere prædicationis magno cum fructu fungens, multos hæreticos convertit et primus in suo Ordine theologiam Fratres docuit. Sermones scripsit doctrina et suavitate perfusos. Mortuus est Patavii anno 1231.

---

Komunaj Tekstoj > Paŝtistoj
aŭ:
Komunaj Tekstoj > Doktoroj de la Eklezio
aŭ:
Komunaj Tekstoj > Ordenanoj

PREĜO

###
Pri tio ni petas per nia Sinjoro Jesuo Kristo, Via Filo,
kiu vivas kaj regas kun Vi en unueco kun la Sankta Spirito,
Dio en ĉiuj jarcentoj. Amen.

Omnípotens sempitérne Deus,
qui pópulo tuo beátum Antónium prædicatórem insígnem dedísti, eúmque in necessitátibus intercessórem,
concéde, ut, eius aŭílio, christiánæ vitæ documénta sectántes, in ómnibus adversitátibus te subveniéntem sentiámus.
Per Dóminum.

HORO DE LA LEGAĴOJ

Dua Legaĵo – Antonius de Padova

El la Predikoj de la sankta sacerdoto Antono el Padovo

Parolado estas viva, kiam faroj parolas
Qui Spíritu Sancto replétur, váriis linguis lóquitur. Váriæ linguæ sunt vária de Christo testimónia, útpote humílitas, paupértas, patiéntia et obœdiéntia, quibus tunc lóquimur, cum eas in nobis ipsis áliis osténdimus. Viva est loquéla cum loquúntur ópera. Cessent, óbsecro, verba, loquántur ópera. Verbis sumus pleni, sed opéribus vácui, et ídeo a Dómino maledícti, quia ipse maledíxit ficúlneæ in qua non invénit fructum sed fólia tantum. «Lex, inquit Gregórius, prædicatóri pósita est, ut ea quæ prædicat operétur». Frustra iactat legis notítiam, qui opéribus déstruit doctrínam.

Sed Apóstoli loquebántur prout Spíritus Sanctus dabat éloqui illis. Beátus qui lóquitur prout dat Spíritus Sanctus, non prout suus ánimus! Sunt enim quidam qui ex suo spíritu loquúntur, verba aliórum furántur et ea ut sua propónunt et sibi attríbuunt. De tálibus et iis simílibus dicit Dóminus in Ieremía: Ecce ego ad prophétas, qui furántur verba mea unusquísque a próximo suo. Ecce ego ad prophétas, dicit Dóminus, qui assúmunt linguas suas et aiunt: Dicit Dóminus; ecce ego ad prophétas somniántes mendácium, ait Dóminus, qui narravérunt ea et sedŭérunt pópulum meum in mendácio suo et in miráculis suis; cum ego non misíssem eos nec mandássem eis, qui nihil profuérunt pópulo huic, dicit Dóminus.

Loquámur ergo prout Spíritus Sanctus déderit éloqui nobis, ipsum humíliter et devóte postulántes, quátenus grátiam suam infúndat, ut diem Pentecóstes in quinque sénsuum perfectióne et decálogi observatióne compleámus, et spíritu veheménti contritiónis repleámur, et linguis ígneis confessiónis accendámur, ut accénsi et illumináti in splendóribus sanctórum, Deum trinum et unum vidére mereámur.

Dua Responsorio

Virtulo ekfloros kiel rozo. Li floros antaŭ la Eternulo eterne.

Virtulo ekfloros kiel rozo. Li floros antaŭ la Eternulo eterne.

En la aro de la sanktuloj li estos laŭdata.

Li floros antaŭ la Eternulo eterne.

Gloro al la Patro kaj al la Filo kaj al la Sankta Spirito.

Virtulo ekfloros kiel rozo. Li floros antaŭ la Eternulo eterne. – kp. Hoŝ 14, 6; Psa 92,13