printebla versio Strukturo de la Breviero

21a de aŭgusto: Pio la 10a ☐

Breviero > Tagoj laŭ la Kalendaro > Aŭgusto > 21. Pio la 10a

Memoro:

Sankta Pio la 10a

Papo

Pio la 10a (Giuseppe Sarto) naskiĝis 1835 en Riese, provinco Venecio, diocezo Trevizo, estis paroĥestro de Salzano, episkopo de Mantuo, patriarĥo de Venecio kaj ekde 1903 papo. Lia moto estis: Ĉion renovigi en Kristo. Li forte kontraŭis la erarojn de la t. n. modernismo. Post vivo milda kaj korhumila li mortis la 20an de aŭgusto 1914. – Li estas honorata kiel unu el la ĉielaj patronoj de la katolikaj esperantistoj.

---

Komunaj Tekstoj > Paŝtistoj

PREĜO

Dio,
por protekti la katolikan kredon
kaj por renovigi ĉion en Kristo,
Vi plenigis la sanktan papon Pion la dekan
per ĉiela saĝeco kaj apostola forto.
Faru, ke ni,
sekvante lian instruadon kaj ekzemplon,
atingu la paŝtejon de la eterna vivo.
Pri tio ni petas per nia Sinjoro Jesuo Kristo, Via Filo,
kiu vivas kaj regas kun Vi en unueco kun la Sankta Spirito,
Dio en ĉiuj jarcentoj. Amen.

Deus, qui,
ad tuéndam cathólicam fidem et univérsa in Christo instauránda,
sanctum Pium papam cælésti sapiéntia et apostólica fortitúdine replevísti,
concéde propítius, ut,
eius institúta et exémpla sectántes,
præmia consequámur ætérna.
Per Dóminum.

HORO DE LA LEGAĴOJ

Dua Legaĵo – Pius X

El la Apostola Konstitucio «Divino afflatu» de la sankta papo Pio la deka

La voĉo de la dolĉe sonanta eklezio
Divíno afflátu compósitos psalmos, quorum est in sacris lítteris colléctio, inde ab Ecclésiæ exórdiis non modo mirífice valuísse constat ad fovéndam fidélium pietátem, qui offerébant hóstiam laudis semper Deo, id est, fructum labiórum confiténtium nómini eius; verum étiam ex more iam in vétere Lege recépto in ipsa sacra Liturgía divinóque Offício conspícuam habuísse partem. Hinc illa, quam dicit Basilíus, nata Ecclésiæ vox, atque psalmódia, eius hymnódiæ fília, ut a decessóre nostro Urbáno octávo appellátur, quæ cánitur assídue ante sedem Dei et Agni, quæque hómines in primis divíno cúltui addíctos docet, ex Athanásii senténtia, qua ratióne Deum laudáre opórteat quibúsque verbis decénter confiteántur. Pulchre ad rem Augustínus: Ut bene ab hómine laudétur Deus, laudávit se ipse Deus; et quia dignátus est laudáre se, ídeo invénit homo, quemádmodum laudet eum.

Accédit quod in psalmis mirábilis quædam vis inest ad excitánda in ánimis ómnium stúdia virtútum. Etsi enim omnis nostra Scriptúra, cum vetus tum nova, divínitus inspiráta utilísque ad doctrínam est, ut scriptum habétur; at psalmórum liber, quasi paradísus ómnium reliquórum (librórum fructus) in se cóntinens, cantus edit, et próprios ínsuper cum ipsis inter psalléndum éxhibet. Hæc íterum Athanásius, qui recte ibídem addit: Mihi quidem vidétur psallénti psalmos esse instar spéculi, ut et seípsum et próprii ánimi motus in ipsis contemplétur, atque ita afféctus eos récitet. Itaque Augustínus in Confessiónibus: Quantum, inquit, flevi in hymnis et cánticis tuis, suáve sonántis Ecclésiæ tuæ vócibus commótus ácriter! Voces illæ influébant áuribus meis et eliquabátur véritas in cor meum et exæstuábat inde afféctus pietátis et currébant lácrimæ et bene mihi erat cum eis.

Etenim, quem non móveant frequéntes illi psalmórum loci, in quibus de imménsa maiestáte Dei, de omnipoténtia, de inenarrábili iustítia aut bonitáte aut cleméntia de ceterísque infinítis láudibus eius tam alte prædicátur? Cui non símiles sensus inspírent illæ pro accéptis a Deo benefíciis gratiárum actiónes, aut pro exspectátis húmiles fidentésque preces, aut illi de peccátis clamóres pæniténtis ánimæ? Quem non amóre inflámmet adumbráta studióse imágo Christi redemptóris, cuius quidem Augustínus vocem in ómnibus psalmis vel psalléntem, vel geméntem, vel lætántem in spe, vel suspirántem in re audiébat?

Dua Responsorio

Kiel Dio nin aprobis, por konfidi al ni la evangelion, tiel ni parolas, por plaĉi ne al homoj, sed al Dio.

Kiel Dio nin aprobis, por konfidi al ni la evangelion, tiel ni parolas, por plaĉi ne al homoj, sed al Dio.

Nia instruado ne devenis de eraro, nek de malpureco, kaj ĝi ne estas kun ruzo,

por plaĉi ne al homoj, sed al Dio.

Gloro al la Patro kaj al la Filo kaj al la Sankta Spirito.

Kiel Dio nin aprobis, por konfidi al ni la evangelion, tiel ni parolas, por plaĉi ne al homoj, sed al Dio. – el 1 Tes 2, 4.3