| 
| 
| 
Ĉu ... preĝi | mediti | ricevi instigojn || kanti | muziki || informiĝi | legi | studi || prepari Diservon
reen al la libroj de la Biblio
2 Kaj se mi posedus la profetpovon,
kaj komprenus ĉiujn misterojn kaj ĉian scion;
kaj se mi havus ĉian fidon,
tiel ke mi povus formovi montojn,
sed ne havus amon,
mi estus nenio.
3 Kaj se mi disdonus mian tutan havon por nutri la malsatulojn,
kaj se mi lasus mian korpon por forbrulo,
sed ne havus amon,
per tio mi neniom profitus. –
4 Amo longe suferas,
kaj bonfaras;
amo ne envias;
amo ne fanfaronas,
ne ŝveligas sin,
5 ne kondutas maldece,
ne celas por si mem,
ne koleriĝas,
ne pripensas malbonon,
6 ne ĝojas pri maljusteco,
sed kunĝojas kun vereco;
7 ĉion toleras,
ĉion kredas,
ĉion esperas,
ĉion eltenas. –
8 Amo neniam pereas;
sed, ĉu estas profetadoj, ili neniiĝos;
ĉu lingvoj, ili ĉesiĝos;
ĉu estas scio, ĝi neniiĝos.
9 Ĉar ni scias laŭparte,
kaj ni profetadas laŭparte;
10 sed kiam venos perfektaĵo,
tiam neniiĝos tio, kio estas laŭparta.
11 Kiam mi estis infano,
kiel infano mi parolis,
kiel infano mi sentis,
kiel infano mi pensis;
nun fariĝinte plenaĝulo,
mi jam forigis la infanaĵojn.
12 Ĉar nun ni vidas per spegulo, malhele;
sed tiam okulon ĉe okulo;
nun mi konas laŭparte;
sed tiam mi konos tiel same, kiel ankaŭ mi estas konita. –
13 Restas do nun fido, espero, amo, tiuj tri;
kaj la plej granda el ili estas amo.
Libro: I. Korintanoj
<< Ĉapitro: 13 >>
2 Kaj se mi posedus la profetpovon,
kaj komprenus ĉiujn misterojn kaj ĉian scion;
kaj se mi havus ĉian fidon,
tiel ke mi povus formovi montojn,
sed ne havus amon,
mi estus nenio.
3 Kaj se mi disdonus mian tutan havon por nutri la malsatulojn,
kaj se mi lasus mian korpon por forbrulo,
sed ne havus amon,
per tio mi neniom profitus. –
4 Amo longe suferas,
kaj bonfaras;
amo ne envias;
amo ne fanfaronas,
ne ŝveligas sin,
5 ne kondutas maldece,
ne celas por si mem,
ne koleriĝas,
ne pripensas malbonon,
6 ne ĝojas pri maljusteco,
sed kunĝojas kun vereco;
7 ĉion toleras,
ĉion kredas,
ĉion esperas,
ĉion eltenas. –
8 Amo neniam pereas;
sed, ĉu estas profetadoj, ili neniiĝos;
ĉu lingvoj, ili ĉesiĝos;
ĉu estas scio, ĝi neniiĝos.
9 Ĉar ni scias laŭparte,
kaj ni profetadas laŭparte;
10 sed kiam venos perfektaĵo,
tiam neniiĝos tio, kio estas laŭparta.
11 Kiam mi estis infano,
kiel infano mi parolis,
kiel infano mi sentis,
kiel infano mi pensis;
nun fariĝinte plenaĝulo,
mi jam forigis la infanaĵojn.
12 Ĉar nun ni vidas per spegulo, malhele;
sed tiam okulon ĉe okulo;
nun mi konas laŭparte;
sed tiam mi konos tiel same, kiel ankaŭ mi estas konita. –
13 Restas do nun fido, espero, amo, tiuj tri;
kaj la plej granda el ili estas amo.
