| 
| 
| 
Ĉu ... preĝi | mediti | ricevi instigojn || kanti | muziki || informiĝi | legi | studi || prepari Diservon
reen al la libroj de la Biblio
1 Feliĉa la viro, kiu per sia buŝo ne misfaris,
kaj kiun ne plagas sufero pro liaj pekoj.
2 Feliĉa la viro, kies animo ne kondamnas lin,
kaj kiu ne perdis sian esperon.
3 Al harfendanto riĉeco ne estas bona,
kaj kion signifas mono por avarulo?
4 Kiu amasigas, avara kontraŭ si mem, tiu amasigas por aliaj,
kaj el liaj bonaĵoj festenos la ceteraj.
5 Kiu estas malbona al si mem: al kiu li estos bona?
Li eĉ ne ĝuas siajn proprajn posedaĵojn.
6 Neniu estas pli malbona ol tiu, kiu estas avara kontraŭ si mem,
kaj li mem pagas por sia malboneco.
7 Se li agas bone, li faras ĝin senscie;
je la fino sian malbonecon li ja montras.
8 Malbona estas la homo kun la avara okulo,
kiu deturnas la vizaĝon kaj la homojn ne atentas.
9 La okulo de avidulo ne estas kontenta pri sia parto,
kaj fia maljusteco elsekigas la animon.
10 La malbona okulo estas envia pri pano,
kaj tiu do mankas sur lia tablo.
11 Infano mia, se ion vi havas, bone ĝin uzu
kaj donu indajn oferojn al la Sinjoro.
12 Memoru, ke la morto ne hezitas,
kaj ke vi ne vidis la interligon kun Hadeso.
13 Antaŭ ol vi mortos, vi bonfaru al via amiko,
kaj laŭ via kapablo vi donacu al li per mano elstreĉita.
14 Ne senigu vin je bona tago,
kaj atentu, ke via porcio da feliĉo ne preterpasu vin.
15 Ĉu la rezulton de via penado vi ne postlasas al aliaj,
kaj ĉu la frukton de via penado oni ne lotumos?
16 Donu kaj prenu kaj ĝuigu vian animon,
ĉar en Hadeso ĝuo ne estas trovebla.
17 Ĉiu karno eluziĝas kiel vestaĵoj,
ĉar estas interligo de eterne: Vi mortos!
18 Kiel freŝaj folioj sur arbo belkreska
(kelkajn ĝi faligas, aliajn kreskigas),
same estas al la gento de karno kaj sango:
tiu jen mortas, tiu ĉi naskiĝas.
19 Ĉiu laboro putriĝas kaj pereas,
kaj la farinto malaperas samtempe kun ĝi.
20 Feliĉa la viro, kiu sin dediĉas al Saĝeco,
kaj kiu rezonadas en sia menso,
21 kiu en sia koro pripensas Ŝiajn vojojn
kaj provas kompreni Ŝiajn sekretojn.
22 Li postĉasas Ŝin kvazaŭ ĉasisto
kaj priatentas Ŝiajn vojojn.
23 Li rigardas tra Ŝiaj fenestroj
kaj aŭskultas ĉe Ŝiaj pordoj.
24 Li ekloĝas apud Ŝia hejmo
kaj fiksas tendonajlon en Ŝiajn murojn.
25 Li starigas sian tendon tuj apud Ŝi
kaj ekloĝas en bonega loko.
26 Li metas siajn infanojn sub Ŝian ŝirmon
kaj sub Ŝiaj branĉoj li tendumas.
27 Ŝi lin ŝirmas kontraŭ la varmego
kaj en Ŝia gloro li trovas ripozon.
Libro: Siraĥido
<< Ĉapitro: 14 >>
1 Feliĉa la viro, kiu per sia buŝo ne misfaris,
kaj kiun ne plagas sufero pro liaj pekoj.
2 Feliĉa la viro, kies animo ne kondamnas lin,
kaj kiu ne perdis sian esperon.
3 Al harfendanto riĉeco ne estas bona,
kaj kion signifas mono por avarulo?
4 Kiu amasigas, avara kontraŭ si mem, tiu amasigas por aliaj,
kaj el liaj bonaĵoj festenos la ceteraj.
5 Kiu estas malbona al si mem: al kiu li estos bona?
Li eĉ ne ĝuas siajn proprajn posedaĵojn.
6 Neniu estas pli malbona ol tiu, kiu estas avara kontraŭ si mem,
kaj li mem pagas por sia malboneco.
7 Se li agas bone, li faras ĝin senscie;
je la fino sian malbonecon li ja montras.
8 Malbona estas la homo kun la avara okulo,
kiu deturnas la vizaĝon kaj la homojn ne atentas.
9 La okulo de avidulo ne estas kontenta pri sia parto,
kaj fia maljusteco elsekigas la animon.
10 La malbona okulo estas envia pri pano,
kaj tiu do mankas sur lia tablo.
11 Infano mia, se ion vi havas, bone ĝin uzu
kaj donu indajn oferojn al la Sinjoro.
12 Memoru, ke la morto ne hezitas,
kaj ke vi ne vidis la interligon kun Hadeso.
13 Antaŭ ol vi mortos, vi bonfaru al via amiko,
kaj laŭ via kapablo vi donacu al li per mano elstreĉita.
14 Ne senigu vin je bona tago,
kaj atentu, ke via porcio da feliĉo ne preterpasu vin.
15 Ĉu la rezulton de via penado vi ne postlasas al aliaj,
kaj ĉu la frukton de via penado oni ne lotumos?
16 Donu kaj prenu kaj ĝuigu vian animon,
ĉar en Hadeso ĝuo ne estas trovebla.
17 Ĉiu karno eluziĝas kiel vestaĵoj,
ĉar estas interligo de eterne: Vi mortos!
18 Kiel freŝaj folioj sur arbo belkreska
(kelkajn ĝi faligas, aliajn kreskigas),
same estas al la gento de karno kaj sango:
tiu jen mortas, tiu ĉi naskiĝas.
19 Ĉiu laboro putriĝas kaj pereas,
kaj la farinto malaperas samtempe kun ĝi.
20 Feliĉa la viro, kiu sin dediĉas al Saĝeco,
kaj kiu rezonadas en sia menso,
21 kiu en sia koro pripensas Ŝiajn vojojn
kaj provas kompreni Ŝiajn sekretojn.
22 Li postĉasas Ŝin kvazaŭ ĉasisto
kaj priatentas Ŝiajn vojojn.
23 Li rigardas tra Ŝiaj fenestroj
kaj aŭskultas ĉe Ŝiaj pordoj.
24 Li ekloĝas apud Ŝia hejmo
kaj fiksas tendonajlon en Ŝiajn murojn.
25 Li starigas sian tendon tuj apud Ŝi
kaj ekloĝas en bonega loko.
26 Li metas siajn infanojn sub Ŝian ŝirmon
kaj sub Ŝiaj branĉoj li tendumas.
27 Ŝi lin ŝirmas kontraŭ la varmego
kaj en Ŝia gloro li trovas ripozon.
