| 
| 
| 
Ĉu ... preĝi | mediti | ricevi instigojn || kanti | muziki || informiĝi | legi | studi || prepari Diservon
reen al la libroj de la Biblio
1 Tiu, kiu vivas ĝis eterne, kreis la universon.
2 Nur la Sinjoro montriĝos justa.
[Kaj ne estas alia krom Li.]
3 [Li direktas la mondon per Sia mano,
kaj ĉio obeas al Lia deziro,
ĉar Li estas la reĝo de ĉio dank' al Sia povo,
kaj Li apartigas la sanktaĵojn de la profanaj.]
4 Al neniu Li donis plene proklami Liajn farojn:
kiu traserĉus ĉiujn Liajn grandaĵojn?
5 Kiu mezurus la grandecon de Lia majesto?
Kaj kiu rakontos ĉiujn Liajn kompatemajn farojn?
6 Nenion oni deprenu, nenion oni aldonu:
ne estas eble elserĉi ĉiujn mirindaĵojn de la Sinjoro.
7 Kiam la homo finas, li nur ĵus komencis:
kaj kiam li haltas, li estas senespera.
8 Kio estas la homo, por kio li taŭgas?
Kio estas liaj bonaj aŭ liaj malbonaj faroj?
9 La nombro de la tagoj de la homo:
cent jaroj estas multo.
10 Kiel akvero el la maro, aŭ kiel sablero,
tiel malmulte estas tiuj jaroj en la tago de la eterneco.
11 Tial pacienca estas la Sinjoro pri ili,
kaj Li elverŝas super ili Sian kompatemon.
12 Li vidas kaj Li scias, ke ilia fino estas malbona;
tial Li multobligas Sian pardonemon.
13 La kompato de la homo direktiĝas al la proksimulo,
la kompato de la Sinjoro al ĉiu karno;
Li admonas kaj edukas kaj instruas
kaj Li rekondukas ilin, kiel ŝafisto sian gregon.
14 Li kompatas pri tiuj, kiuj akceptas Lian edukon,
kaj pri tiuj, kiuj soifas pri Liaj juĝoj.
15 <Diversaj admonoj kaj avertoj: Sir 18,15 - 24,34>
Infano mia, ne miksu bonajn donojn kun riproĉoj
kaj donacojn ne kun ĉagrenaj vortoj.
16 Ĉu roso ne finas brulantan varmon?
Tiel vorto estas pli bona ol donaco.
17 Ĉu vorto ne superas bonan donacon?
Sed ĉe homo aminda ili ambaŭ kuntrafas.
18 Malsaĝulo sename insultas,
kaj donaco de avarulo plorigas la okulojn.
19 Lernu, antaŭ ol vi ekparolas,
kaj atentu pri via sano antaŭ ol vi malsaniĝas.
20 Ekzamenu vin mem antaŭ ol vi juĝiĝas,
kaj en la horo de la pridemandado vi trovos pardonon.
21 Antaŭ ol vi malsaniĝas, vi humiliĝu,
kaj ĝustatempe vi montru, ke vi konvertiĝas de viaj pekoj.
22 Ne lasu vin deteni de ĝustatempa plenumo de via voto,
kaj ne ĝis la morto atendu antaŭ ol reguli tion.
23 Antaŭ ol voton vi faras, vi bone pripensu,
kaj ne fariĝu kvazaŭ homo, kiu elprovas la Sinjoron.
24 Memoru pri la kolero en la tago de la morto,
kaj pri la momento de la puno, kiam Sian vizaĝon Li deturnas.
25 Memoru pri la tempo de malsato en la tempo de abundo,
kaj pri malriĉeco kaj bezonoj en la tagoj de riĉeco.
26 Inter mateno kaj vespero ŝanĝiĝas la ŝancoj:
antaŭ la Sinjoro ĉio estas mallongedaŭra.
27 Saĝa homo ĉiam estas singardema,
kaj en pekoplenaj tagoj li sin gardas kontraŭ eraroj.
28 Ĉiu prudentulo scias pri Saĝeco,
kaj li laŭdas tiun, kiu trovis Ŝin.
29 Tiuj, kiuj komprenas vortojn de prudenteco, mem estas saĝaj
kaj ili disverŝas trafajn sentencojn.
30 Ne postkuru viajn dezirojn,
kaj longe detenu vin de viaj pasioj.
31 Se al via koro vi permesas, kion ĝi sopiras,
ĝi vin faras mokindaĵo de viaj malamikoj.
32 Ne ĝoju pri granda lukso,
kaj ne serĉu ĝian apudecon.
33 Ne fariĝu malriĉa, festenante per mono pruntita,
sen ke ion vi havas en la monsako.
Libro: Siraĥido
<< Ĉapitro: 18 >>
1 Tiu, kiu vivas ĝis eterne, kreis la universon.
2 Nur la Sinjoro montriĝos justa.
[Kaj ne estas alia krom Li.]
3 [Li direktas la mondon per Sia mano,
kaj ĉio obeas al Lia deziro,
ĉar Li estas la reĝo de ĉio dank' al Sia povo,
kaj Li apartigas la sanktaĵojn de la profanaj.]
4 Al neniu Li donis plene proklami Liajn farojn:
kiu traserĉus ĉiujn Liajn grandaĵojn?
5 Kiu mezurus la grandecon de Lia majesto?
Kaj kiu rakontos ĉiujn Liajn kompatemajn farojn?
6 Nenion oni deprenu, nenion oni aldonu:
ne estas eble elserĉi ĉiujn mirindaĵojn de la Sinjoro.
7 Kiam la homo finas, li nur ĵus komencis:
kaj kiam li haltas, li estas senespera.
8 Kio estas la homo, por kio li taŭgas?
Kio estas liaj bonaj aŭ liaj malbonaj faroj?
9 La nombro de la tagoj de la homo:
cent jaroj estas multo.
10 Kiel akvero el la maro, aŭ kiel sablero,
tiel malmulte estas tiuj jaroj en la tago de la eterneco.
11 Tial pacienca estas la Sinjoro pri ili,
kaj Li elverŝas super ili Sian kompatemon.
12 Li vidas kaj Li scias, ke ilia fino estas malbona;
tial Li multobligas Sian pardonemon.
13 La kompato de la homo direktiĝas al la proksimulo,
la kompato de la Sinjoro al ĉiu karno;
Li admonas kaj edukas kaj instruas
kaj Li rekondukas ilin, kiel ŝafisto sian gregon.
14 Li kompatas pri tiuj, kiuj akceptas Lian edukon,
kaj pri tiuj, kiuj soifas pri Liaj juĝoj.
15 <Diversaj admonoj kaj avertoj: Sir 18,15 - 24,34>
Infano mia, ne miksu bonajn donojn kun riproĉoj
kaj donacojn ne kun ĉagrenaj vortoj.
16 Ĉu roso ne finas brulantan varmon?
Tiel vorto estas pli bona ol donaco.
17 Ĉu vorto ne superas bonan donacon?
Sed ĉe homo aminda ili ambaŭ kuntrafas.
18 Malsaĝulo sename insultas,
kaj donaco de avarulo plorigas la okulojn.
19 Lernu, antaŭ ol vi ekparolas,
kaj atentu pri via sano antaŭ ol vi malsaniĝas.
20 Ekzamenu vin mem antaŭ ol vi juĝiĝas,
kaj en la horo de la pridemandado vi trovos pardonon.
21 Antaŭ ol vi malsaniĝas, vi humiliĝu,
kaj ĝustatempe vi montru, ke vi konvertiĝas de viaj pekoj.
22 Ne lasu vin deteni de ĝustatempa plenumo de via voto,
kaj ne ĝis la morto atendu antaŭ ol reguli tion.
23 Antaŭ ol voton vi faras, vi bone pripensu,
kaj ne fariĝu kvazaŭ homo, kiu elprovas la Sinjoron.
24 Memoru pri la kolero en la tago de la morto,
kaj pri la momento de la puno, kiam Sian vizaĝon Li deturnas.
25 Memoru pri la tempo de malsato en la tempo de abundo,
kaj pri malriĉeco kaj bezonoj en la tagoj de riĉeco.
26 Inter mateno kaj vespero ŝanĝiĝas la ŝancoj:
antaŭ la Sinjoro ĉio estas mallongedaŭra.
27 Saĝa homo ĉiam estas singardema,
kaj en pekoplenaj tagoj li sin gardas kontraŭ eraroj.
28 Ĉiu prudentulo scias pri Saĝeco,
kaj li laŭdas tiun, kiu trovis Ŝin.
29 Tiuj, kiuj komprenas vortojn de prudenteco, mem estas saĝaj
kaj ili disverŝas trafajn sentencojn.
30 Ne postkuru viajn dezirojn,
kaj longe detenu vin de viaj pasioj.
31 Se al via koro vi permesas, kion ĝi sopiras,
ĝi vin faras mokindaĵo de viaj malamikoj.
32 Ne ĝoju pri granda lukso,
kaj ne serĉu ĝian apudecon.
33 Ne fariĝu malriĉa, festenante per mono pruntita,
sen ke ion vi havas en la monsako.
