reen al la libroj de la Biblio

Ĉapitro 1      Ĉapitro 2      Ĉapitro 3      Ĉapitro 4      Ĉapitro 5      Ĉapitro 6      Ĉapitro 7      Ĉapitro 8      Ĉapitro 9      Ĉapitro 10      Ĉapitro 11      Ĉapitro 12      Ĉapitro 13      Ĉapitro 14      Ĉapitro 15      Ĉapitro 16      Ĉapitro 17      Ĉapitro 18      Ĉapitro 19      Ĉapitro 20      Ĉapitro 21      Ĉapitro 22      Ĉapitro 23      Ĉapitro 24      Ĉapitro 25      Ĉapitro 26      Ĉapitro 27      Ĉapitro 28      Ĉapitro 29      Ĉapitro 30      Ĉapitro 31      Ĉapitro 32      Ĉapitro 33      Ĉapitro 34      Ĉapitro 35      Ĉapitro 36      Ĉapitro 37      Ĉapitro 38      Ĉapitro 39      Ĉapitro 40      Ĉapitro 41      Ĉapitro 42      Ĉapitro 43      Ĉapitro 44      Ĉapitro 45      Ĉapitro 46      Ĉapitro 47      Ĉapitro 48      Ĉapitro 49      Ĉapitro 50      Ĉapitro 51

Libro: Siraĥido

<<    Ĉapitro: 20    >>

    1 Admono kelkfoje ne estas ĝustatempa,
    kaj kiu tiam silentas, tiu estas saĝa.
    2 Estas pli bone admoni ol koleregi
    3 kaj kiu rekonas sian kulpon, tiu ŝirmiĝas kontraŭ humiliĝo.
    4 Kiel eŭnuko, kiu deziras malvirgigi virgulinon,
    tiel statas kun homo, kiu perforte volas fari justecon.
    5 Ekzistas silentanto, kiu ŝajnas esti saĝa,
    kaj ekzistas tiu, kiun oni malamas pro lia multa babilado.
    6 Ekzistas silentanto, kiu ne havas respondon,
    kaj ekzistas silentanto, kiu scias la ĝustan momenton.
    7 Saĝa homo silentas ĝis la ĝusta momento,
    sed la babilemulo, la malsaĝulo, maltrafas tiun momenton.
    8 Kiu multe parolas, tiun oni abomenas,
    kaj kiu arogas al si potencon, tiu estas malamata.
    9 En malbono foje troviĝas bonŝanco,
    kaj bontrovaĵo povas fariĝi perdo.
    10 Ekzistas donaco, kiu al vi ne utilas,
    kaj ekzistas donaco, kiu duoble rekompenciĝas.
    11 Ekzistas humiligo kiel sekvo de gloro,
    kaj ekzistas homo, kiu post humiliĝo ree levas la kapon.
    12 Ekzistas homo, kiu multe aĉetas por malmulte da mono,
    kaj ankaŭ, kiu pagas por tio sepoble.
    13 La saĝulo per vortoj sin faras amata,
    sed afablaĵoj de malsaĝulo perdiĝas.
    14 Donaco de malsaĝulo ne profitigas vin,
    ĉar multajn okulojn li havas, ne nur unu:
    15 malmulte li donas kaj multe kritikas
    kaj sian buŝon li malfermas kiel heroldo;
    hodiaŭ li pruntedonas, morgaŭ repostulas:
    tia homo estas malaminda!
    16 Malsaĝulo diras: Mi ne havas amikon,
    miajn bonfarojn oni ne ŝatas.
    17 Kiuj manĝas lian panon, tiuj havas malbonan langon.
    Kiel ofte kaj kiel multaj ridos pri li!
    18 Gliti sur la planko estas pli bone ol per la lango,
    tiel la malbonuloj rapide ekfalas.
    19 Kiel malagrabla homo – jen vorto je malĝusta momento.
    En la buŝo de senkleruloj ĝi daŭre troviĝas.
    20 El la buŝo de malsaĝulo sentenco estas malakceptata,
    ĉar li ne diras ĝin je la ĝusta momento.
    21 Ekzistas homo, kiun malriĉo malhelpas peki,
    kaj lian ripozon konsciencriproĉoj ne ĝenas.
    22 Ekzistas homo, kiu pereigas sin mem per hontosento,
    kaj li pereas pro rigardo de malsaĝulo.
    23 Ekzistas homo, kiu pro honto faras promeson al amiko,
    kaj sennecese li faras lin sia malamiko.
    24 Mensogo estas makulo en la homo.
    En la buŝo de senkleruloj ĝi daŭre troviĝas.
    25 Preferinda estas ŝtelisto pli ol daŭra mensoganto,
    sed ambaŭ heredos la pereon.
    26 La kutimo de mensogulo estas malhonora,
    kaj lia malhonoro daŭre estas kun li.
    
    27 Kiu estas saĝa en siaj vortoj, tiu sin antaŭenigas,
    kaj prudenta homo plaĉas al la gravuloj.
    28 Kiu prilaboras la teron, tiu kreskigas la rikolton,
    kaj kiu plaĉas al la gravuloj, tiu repacigas maljustecon.
    29 Donacoj kaj donoj blindumas la okulojn de saĝuloj,
    kaj kvazaŭ buŝumo retenas en ilia buŝo la admonojn.
    30 Saĝeco kaŝita kaj nevidebla trezoro:
    kiu utilo estas en ambaŭ?
    31 Preferinda estas homo, kiu kaŝas sian malsaĝecon,
    ol homo, kiu kaŝas sian saĝecon.

<<    Ĉapitro: 20    >>