| 
| 
| 
Ĉu ... preĝi | mediti | ricevi instigojn || kanti | muziki || informiĝi | legi | studi || prepari Diservon
reen al la libroj de la Biblio
1 La Saĝeco komencas laŭdi sin mem
kaj meze de sia popolo Ŝi sin gloros;
2 en la kunveno de la Plejaltulo Ŝi malfermos sian buŝon
kaj antaŭ Lia potenco Ŝi sin gloros.
3 El la buŝo de la Plejaltulo mi devenis,
kaj kvazaŭ nebulo mi kovris la teron.
4 Mi starigis mian tendon en la supera alto,
kaj mia trono staris sur kolono de nubo.
5 La ĉielvolbon mi sola ĉirkaŭiris
kaj en la profundaĵoj de la abismo mi promenis.
6 Sur la ondoj de la maro kaj ĉie surtere,
ĉe ĉiuj popoloj kaj gentoj, mi ekhavis potencon.
7 Ĉe ili ĉiuj mi serĉis ripozejon:
en kies heredaĵo mi ekloĝos?
8 Tiam sian ordonon donis al mi la kreinto de ĉio,
kaj mia kreinto indikis lokon por mia tendo.
Li diris: Starigu vian tendon ĉe Jakob,
kaj trovu vian heredaĵon en Izrael.
9 Antaŭ la mondo, jam de la komenco, Li kreis min,
kaj ĝis eterne mi ne malaperos.
10 En la sankta tendo mi servadis antaŭ Lia vizaĝo,
kaj tiel en Cion mi firmiĝis.
11 En la amata urbo Li donis al mi ripozejon,
kaj en Jerusalem estis mia potenco.
12 Mi enradikiĝis meze de glorplena popolo,
en la loko de la Sinjoro, en Lia heredaĵo.
13 Kiel cedro de Lebanon mi kreskis,
kaj kiel cipreso sur la monto Ĥermon.
14 Kiel palmo en En-Gedi mi kreskis,
kaj kiel rozujo en Jeriĥo,
kiel bela olivarbo sur ebenaĵo,
kaj kiel platano mi kreskis.
15 Kiel cinamo kaj spica parfumo mi odoris,
kaj kiel elektita mirho mi disverŝis bonodoron,
kiel galbano, onikso kaj stakto
kaj kiel incensodoro en la tendo.
16 Kiel terebintarbo mi elstreĉis miajn branĉojn,
kaj miaj branĉoj estis belaj, ĉarmaj branĉoj.
17 Kiel vinbertrunko belajn branĉojn mi kreskigis,
kaj miaj floroj donis belajn, riĉajn fruktojn.
18 [Mi estas la patrino de bela amo,
de timo, scio kaj sankta espero,
mi min donas al ĉiuj miaj infanoj,
kaj mi restos por eterne ĉe tiuj, kiujn Li elektis.]
19 Venu al mi, vi kiuj deziras min,
kaj satigu vin je miaj fruktoj,
20 ĉar memori min superas dolĉan mielon
kaj heredi min estas pli dolĉa ol mielĉelaro.
21 Kiuj min manĝas, tiuj ĉiam malsatas je pli,
kaj kiuj min trinkas, tiuj ĉiam plu soifas min.
22 Kiuj obeas al mi, tiuj ne estas hontigitaj,
kaj kiuj laboras en mia spirito, tiuj ne pekas.
23 Ĉio ĉi tio estas la libro de la interligo de Dio, la Plejaltulo,
la leĝo, kiun donis al ni Moseo,
heredaĵo por la komunumo de Jakob.
24 [Ne ĉesu esti fortaj en la Sinjoro,
sed tenu vin je Li, por ke Li fortikigu vin.
La ĉiopova Sinjoro estas la sola Dio,
kaj ne estas savanto krom Li.]
25 Ĝi estas plena je saĝo kiel Piŝon,
kaj kiel Tigris en la tagoj de la novaj fruktoj,
26 ĝi inunde donas saĝecon kiel Eŭfrato,
kaj kiel Jordan en la tagoj de la rikolto.
27 Ĝi disverŝas instruon kiel Nilo,
kiel Giĥon en la tagoj de la vinberrikolto.
28 La unua ne komplete ekkonas ĝin,
kaj ankaŭ la lasta ne funde komprenas ĝin.
29 Ĉar ĝia senco estas pli plena ol la maro,
kaj ĝiaj ordonoj pli profundaj ol la granda abismo.
30 Kaj mi mem, mi estas kvazaŭ fluejo, nutrata de rivero,
kvazaŭ akvokondukilo eniranta ĝardenon.
31 Mi diris: Mi akvumos mian fruktoĝardenon,
mi trinkigos mian legomĝardenon;
kaj jen mia fluejo fariĝis rivero,
kaj mia rivero fariĝis maro.
32 Mian doktrinon mi disradios kiel lumon
kaj mi ĝin montros ĝis malproksime.
33 Mi elŝutos instruadon kiel profetajn vortojn
kaj mi postlasos ĝin al generacioj estontaj.
34 Jen mi do penadis ne nur por mi mem,
sed por ĉiuj, kiuj serĉas la Saĝecon.
Libro: Siraĥido
<< Ĉapitro: 24 >>
1 La Saĝeco komencas laŭdi sin mem
kaj meze de sia popolo Ŝi sin gloros;
2 en la kunveno de la Plejaltulo Ŝi malfermos sian buŝon
kaj antaŭ Lia potenco Ŝi sin gloros.
3 El la buŝo de la Plejaltulo mi devenis,
kaj kvazaŭ nebulo mi kovris la teron.
4 Mi starigis mian tendon en la supera alto,
kaj mia trono staris sur kolono de nubo.
5 La ĉielvolbon mi sola ĉirkaŭiris
kaj en la profundaĵoj de la abismo mi promenis.
6 Sur la ondoj de la maro kaj ĉie surtere,
ĉe ĉiuj popoloj kaj gentoj, mi ekhavis potencon.
7 Ĉe ili ĉiuj mi serĉis ripozejon:
en kies heredaĵo mi ekloĝos?
8 Tiam sian ordonon donis al mi la kreinto de ĉio,
kaj mia kreinto indikis lokon por mia tendo.
Li diris: Starigu vian tendon ĉe Jakob,
kaj trovu vian heredaĵon en Izrael.
9 Antaŭ la mondo, jam de la komenco, Li kreis min,
kaj ĝis eterne mi ne malaperos.
10 En la sankta tendo mi servadis antaŭ Lia vizaĝo,
kaj tiel en Cion mi firmiĝis.
11 En la amata urbo Li donis al mi ripozejon,
kaj en Jerusalem estis mia potenco.
12 Mi enradikiĝis meze de glorplena popolo,
en la loko de la Sinjoro, en Lia heredaĵo.
13 Kiel cedro de Lebanon mi kreskis,
kaj kiel cipreso sur la monto Ĥermon.
14 Kiel palmo en En-Gedi mi kreskis,
kaj kiel rozujo en Jeriĥo,
kiel bela olivarbo sur ebenaĵo,
kaj kiel platano mi kreskis.
15 Kiel cinamo kaj spica parfumo mi odoris,
kaj kiel elektita mirho mi disverŝis bonodoron,
kiel galbano, onikso kaj stakto
kaj kiel incensodoro en la tendo.
16 Kiel terebintarbo mi elstreĉis miajn branĉojn,
kaj miaj branĉoj estis belaj, ĉarmaj branĉoj.
17 Kiel vinbertrunko belajn branĉojn mi kreskigis,
kaj miaj floroj donis belajn, riĉajn fruktojn.
18 [Mi estas la patrino de bela amo,
de timo, scio kaj sankta espero,
mi min donas al ĉiuj miaj infanoj,
kaj mi restos por eterne ĉe tiuj, kiujn Li elektis.]
19 Venu al mi, vi kiuj deziras min,
kaj satigu vin je miaj fruktoj,
20 ĉar memori min superas dolĉan mielon
kaj heredi min estas pli dolĉa ol mielĉelaro.
21 Kiuj min manĝas, tiuj ĉiam malsatas je pli,
kaj kiuj min trinkas, tiuj ĉiam plu soifas min.
22 Kiuj obeas al mi, tiuj ne estas hontigitaj,
kaj kiuj laboras en mia spirito, tiuj ne pekas.
23 Ĉio ĉi tio estas la libro de la interligo de Dio, la Plejaltulo,
la leĝo, kiun donis al ni Moseo,
heredaĵo por la komunumo de Jakob.
24 [Ne ĉesu esti fortaj en la Sinjoro,
sed tenu vin je Li, por ke Li fortikigu vin.
La ĉiopova Sinjoro estas la sola Dio,
kaj ne estas savanto krom Li.]
25 Ĝi estas plena je saĝo kiel Piŝon,
kaj kiel Tigris en la tagoj de la novaj fruktoj,
26 ĝi inunde donas saĝecon kiel Eŭfrato,
kaj kiel Jordan en la tagoj de la rikolto.
27 Ĝi disverŝas instruon kiel Nilo,
kiel Giĥon en la tagoj de la vinberrikolto.
28 La unua ne komplete ekkonas ĝin,
kaj ankaŭ la lasta ne funde komprenas ĝin.
29 Ĉar ĝia senco estas pli plena ol la maro,
kaj ĝiaj ordonoj pli profundaj ol la granda abismo.
30 Kaj mi mem, mi estas kvazaŭ fluejo, nutrata de rivero,
kvazaŭ akvokondukilo eniranta ĝardenon.
31 Mi diris: Mi akvumos mian fruktoĝardenon,
mi trinkigos mian legomĝardenon;
kaj jen mia fluejo fariĝis rivero,
kaj mia rivero fariĝis maro.
32 Mian doktrinon mi disradios kiel lumon
kaj mi ĝin montros ĝis malproksime.
33 Mi elŝutos instruadon kiel profetajn vortojn
kaj mi postlasos ĝin al generacioj estontaj.
34 Jen mi do penadis ne nur por mi mem,
sed por ĉiuj, kiuj serĉas la Saĝecon.
