| 
| 
| 
Ĉu ... preĝi | mediti | ricevi instigojn || kanti | muziki || informiĝi | legi | studi || prepari Diservon
reen al la libroj de la Biblio
1 Multa ĉagreno atendas ĉiun homon
kaj peza jugo la idojn de Adam,
de la tago, kiam ili forlasis la ventron de la patrino,
ĝis la tago, kiam ili reiros al la patrino de ĉio.
2 Regas iliajn rezonadojn kaj la timon de ilia koro
la zorgo pri la estonteco, la tago de la morto:
3 Ekde tiu, kiu sidas sur glora trono,
ĝis tiu, kiu estas humiligita en polvo kaj cindro,
4 ekde tiu, kiu portas purpuron kaj kronon,
ĝis tiu, kiu sin vestas per kruda lino:
ĉiam estas kolero, envio, aflikto kaj senkvieto,
timo antaŭ la morto, venĝemo kaj kvereloj.
5 Eĉ sur la lito, en tempo de ripozo,
la nokta dormo konfuzas la homan koron.
6 Malmulte aŭ neniom da ripozo li trovas,
kaj poste en sia dormo same kiel dum maldormo li konfuziĝas pro la vizioj de sia koro;
kvazaŭ fuĝanto antaŭ la minaco de milito,
7 en la momento de la pleja bezono, li vekiĝas,
kaj miras, ke pro nenio li timis.
8 Tiel estas pri ĉiu karno, de la homo ĝis la besto,
kaj por pekuloj estas sepoble pli:
9 morto, sango, kvereloj kaj la glavo,
mizero, malsato, afliktoj kaj vipobatoj.
10 Ĉio ĉi tio estis kreita por la senleĝuloj,
kaj pro ili okazis la diluvo.
11 Ĉio, kio devenas el la tero, reiras al la tero,
kaj ĉio el la akvoj reiras al la maro.
12 Ĉiu subaĉeto kaj maljusteco estos neniigita,
kaj fidindeco estos firma ĝis eterne.
13 La posedaĵoj de malpiuloj estas kiel rivero, kiu sekiĝas,
kaj pereas kiel granda fulmotondro dum pluvado.
14 Kiu malavare malfermas la manon, tiu ĝojiĝas,
sed la malobeantoj same certe pereas.
15 La idaro de malpiuloj ne havos multajn branĉojn,
ĉar la radikoj de malbonuloj estas supre sur roko.
16 Ili estas kiel kano laŭ akvofluo, ĉe rando de rivero:
antaŭ ĉiu alia planto ĝi estas elradikigita.
17 Sed boneco estas kiel benata paradizo,
kaj almozo daŭras ĝis eterne.
18 Dolĉa estas la vivo de homo memsufiĉa aŭ laborema,
sed ambaŭ superas tiu, kiu trovas trezoron.
19 Infanoj kaj konstruado de urbo eternigas la nomon,
sed senmakula edzino valoras pli ol ambaŭ.
20 Vino kaj muziko ĝojigas la koron,
sed amo je Saĝeco superas ambaŭ.
21 Fluto kaj harpo dolĉigas la melodion,
sed agrabla lango superas ambaŭ.
22 Gracion kaj belecon deziras la okulo,
sed superas ambaŭ la kreskaĵoj de la agroj.
23 Amiko kaj kamarado ĝustatempe renkontiĝas,
sed edzino kaj edzo superas ilin ambaŭ.
24 Fratoj kaj helpo estas por tempo de mizero,
sed pli ol ambaŭ savas la almozo.
25 Oro kaj arĝento firmigas la piedon,
sed pli ol ambaŭ distingiĝas bonaj konsiloj.
26 Posedaĵoj kaj forto altigas la koron,
sed ambaŭ superas timo antaŭ la Sinjoro.
Ĉe timo antaŭ la Sinjoro ne ekzistas mizero,
kaj en ĝia ĉeesto ne estas necese serĉi helpon.
27 Timo antaŭ la Sinjoro estas kiel benata paradizo,
kaj super lia gloro ĝi ŝirme kovras la homon.
28 Infano mia, ne vivu el almozpetado.
Estas pli bone morti ol petadi.
29 Viro, kiu rigardas al la tablo de aliulo,
ne havas vivon, kiun oni kalkulu kiel vivon.
Li malpurigas sian animon per fremdaj frandaĵoj;
saĝa kaj edukita homo sin gardas kontraŭ tio.
30 En buŝo de senhontulo la petado fariĝas dolĉa,
sed en lia interno brulas fajro.
Libro: Siraĥido
<< Ĉapitro: 40 >>
1 Multa ĉagreno atendas ĉiun homon
kaj peza jugo la idojn de Adam,
de la tago, kiam ili forlasis la ventron de la patrino,
ĝis la tago, kiam ili reiros al la patrino de ĉio.
2 Regas iliajn rezonadojn kaj la timon de ilia koro
la zorgo pri la estonteco, la tago de la morto:
3 Ekde tiu, kiu sidas sur glora trono,
ĝis tiu, kiu estas humiligita en polvo kaj cindro,
4 ekde tiu, kiu portas purpuron kaj kronon,
ĝis tiu, kiu sin vestas per kruda lino:
ĉiam estas kolero, envio, aflikto kaj senkvieto,
timo antaŭ la morto, venĝemo kaj kvereloj.
5 Eĉ sur la lito, en tempo de ripozo,
la nokta dormo konfuzas la homan koron.
6 Malmulte aŭ neniom da ripozo li trovas,
kaj poste en sia dormo same kiel dum maldormo li konfuziĝas pro la vizioj de sia koro;
kvazaŭ fuĝanto antaŭ la minaco de milito,
7 en la momento de la pleja bezono, li vekiĝas,
kaj miras, ke pro nenio li timis.
8 Tiel estas pri ĉiu karno, de la homo ĝis la besto,
kaj por pekuloj estas sepoble pli:
9 morto, sango, kvereloj kaj la glavo,
mizero, malsato, afliktoj kaj vipobatoj.
10 Ĉio ĉi tio estis kreita por la senleĝuloj,
kaj pro ili okazis la diluvo.
11 Ĉio, kio devenas el la tero, reiras al la tero,
kaj ĉio el la akvoj reiras al la maro.
12 Ĉiu subaĉeto kaj maljusteco estos neniigita,
kaj fidindeco estos firma ĝis eterne.
13 La posedaĵoj de malpiuloj estas kiel rivero, kiu sekiĝas,
kaj pereas kiel granda fulmotondro dum pluvado.
14 Kiu malavare malfermas la manon, tiu ĝojiĝas,
sed la malobeantoj same certe pereas.
15 La idaro de malpiuloj ne havos multajn branĉojn,
ĉar la radikoj de malbonuloj estas supre sur roko.
16 Ili estas kiel kano laŭ akvofluo, ĉe rando de rivero:
antaŭ ĉiu alia planto ĝi estas elradikigita.
17 Sed boneco estas kiel benata paradizo,
kaj almozo daŭras ĝis eterne.
18 Dolĉa estas la vivo de homo memsufiĉa aŭ laborema,
sed ambaŭ superas tiu, kiu trovas trezoron.
19 Infanoj kaj konstruado de urbo eternigas la nomon,
sed senmakula edzino valoras pli ol ambaŭ.
20 Vino kaj muziko ĝojigas la koron,
sed amo je Saĝeco superas ambaŭ.
21 Fluto kaj harpo dolĉigas la melodion,
sed agrabla lango superas ambaŭ.
22 Gracion kaj belecon deziras la okulo,
sed superas ambaŭ la kreskaĵoj de la agroj.
23 Amiko kaj kamarado ĝustatempe renkontiĝas,
sed edzino kaj edzo superas ilin ambaŭ.
24 Fratoj kaj helpo estas por tempo de mizero,
sed pli ol ambaŭ savas la almozo.
25 Oro kaj arĝento firmigas la piedon,
sed pli ol ambaŭ distingiĝas bonaj konsiloj.
26 Posedaĵoj kaj forto altigas la koron,
sed ambaŭ superas timo antaŭ la Sinjoro.
Ĉe timo antaŭ la Sinjoro ne ekzistas mizero,
kaj en ĝia ĉeesto ne estas necese serĉi helpon.
27 Timo antaŭ la Sinjoro estas kiel benata paradizo,
kaj super lia gloro ĝi ŝirme kovras la homon.
28 Infano mia, ne vivu el almozpetado.
Estas pli bone morti ol petadi.
29 Viro, kiu rigardas al la tablo de aliulo,
ne havas vivon, kiun oni kalkulu kiel vivon.
Li malpurigas sian animon per fremdaj frandaĵoj;
saĝa kaj edukita homo sin gardas kontraŭ tio.
30 En buŝo de senhontulo la petado fariĝas dolĉa,
sed en lia interno brulas fajro.
