| 
| 
| 
Ĉu ... preĝi | mediti | ricevi instigojn || kanti | muziki || informiĝi | legi | studi || prepari Diservon
reen al la libroj de la Biblio
1 Fiero de la alto estas la klara firmamento,
ĉiela spektaklo en vidaĵo de gloro!
2 La suno leviĝas kaj proklamas:
Mirindaj aferoj estas la faroj de la Plejaltulo.
3 Tagmeze ĝi elsekigas la teron.
Kiu eltenas ĝian varmegon?
4 Kiu blovinstigas fornon, laboras en varmego,
sed la suno trioble pli brulas la montojn:
fajrajn spirojn ĝi elblovas
kaj per brilaj radioj ĝi blindumas la okulojn.
5 Granda estas la Sinjoro, kiu faris ĝin,
kaj laŭ kies vortoj ĝi rapidas sur sia vojo.
6 Ankaŭ la luno brilas je ĝusta momento,
ĝi indikas la tempojn kaj estas signo eterna.
7 La luno determinas la festojn,
ĝia lumbrilo malkreskas ĝis kompletiĝo.
8 La monato prenas sian nomon de ĝi,
kaj mirinde ĝi kreskas en siaj fazoj.
Ĝi estas la standardo de la ĉiela armeo,
ĝi brilas je la firmamento de la alto.
9 La belo de la ĉielo estas la gloro de la steloj,
lumbrila ornamo en la alto de la Sinjoro.
10 Laŭ la vortoj de la Sanktulo ili sin vicigas je Lia volo,
kaj en sia gardostarado ili ne laciĝas.
11 Jen la ĉielarko! Laŭdu ĝian Kreinton!
Ĝi estas tiel bela en sia brilado.
12 Ĝi ĉirkaŭas la ĉielon per cirklo de gloro,
la manoj de la Plejaltulo etendis ĝin.
13 Per Siaj ordonoj Li subenĵetas la neĝon,
kaj la rapidajn fulmojn de Sia juĝo.
14 Tial ankaŭ malfermiĝas la tenejoj
kaj kiel birdoj disflugas la nuboj.
15 En Sia grandeco Li densigas la nubojn,
kaj la hajlo diseriĝas.
17a La sono de Lia tondro insultas la teron;
16a kiam Li aperas, skuiĝas la montoj;
16b pro Lia deziro blovas la suda vento,
17b la ŝtormo de la norda vento kaj la kirlovento.
18 Neĝon Li ŝutas kvazaŭ flugantajn birdojn,
kaj ĝi malsupreniĝas kvazaŭ surteriĝantaj akridoj.
La okulo miras pro la belo de ĝia blankeco,
kaj pri ĝia pluvado ekĝojas la koro.
19 Kaj la prujnon kvazaŭ salon Li verŝas sur la teron,
kaj frostiĝinte ĝi fariĝas akra kiel dornoj.
20 La malvarma spiro de la norda vento blovas
kaj firmiĝas la glacio sur la akvo;
sur ĉiun akvosurfacon Li ĝin metas,
kaj la akvo sin vestas per kiraso.
21 La vento konsumas la montojn kaj bruligas la dezerton,
kaj kvazaŭ fajro ĝi velkigas la freŝan herbon.
22 Rimedo pro ĉio estas subita pluveto,
la apero de roso refreŝigas de la varmeco.
23 Per Siaj konsiloj Li kvietigis la abismon
kaj kreskigis en ĝi insulojn.
24 Kiuj navigas la maron, tiuj rakontas pri ĝiaj danĝeroj,
kaj ni miregas pro tio, kion ni aŭdas.
25 Tie estas nekredeblaj kaj mirigaj faraĵoj,
la buntaj formoj de ĉiuspecaj bestoj, la marmonstroj.
26 Dank' al Li Lia sendito estas sukcesa
kaj ĉion kuntenas Lia vorto.
27 Multe ni povas rakonti, sed ne ĉion ni povas diri,
kaj la konkludo de niaj vortoj estas: Li estas ĉio.
28 Kie ni trovas la forton por laŭdi Lin?
Ĉar Li estas pli granda ol ĉiuj Liaj faroj.
29 Timinda estas la Sinjoro kaj tre granda,
kaj mirinda estas Lia potenco.
30 Laŭdu la Sinjoron kaj altigu Lin laŭ via kapablo,
ĉar Li ankoraŭ superas tion;
kiam vi altigas Lin, uzu ĉiujn viajn fortojn,
kaj ne laciĝu, ĉar neniam vi sufiĉe laŭdas Lin.
31 Kiu vidis Lin kaj priskribas Lin?
Kiu povas montri Lin en Lia vera grandeco?
32 Multe estas kaŝita kaj pli granda ol la diritaĵoj,
ĉar el Liaj faroj nur malmulte ni vidas.
33 Ĉar ĉion kreis la Sinjoro
kaj al la piuloj Li donis Saĝecon.
Libro: Siraĥido
<< Ĉapitro: 43 >>
1 Fiero de la alto estas la klara firmamento,
ĉiela spektaklo en vidaĵo de gloro!
2 La suno leviĝas kaj proklamas:
Mirindaj aferoj estas la faroj de la Plejaltulo.
3 Tagmeze ĝi elsekigas la teron.
Kiu eltenas ĝian varmegon?
4 Kiu blovinstigas fornon, laboras en varmego,
sed la suno trioble pli brulas la montojn:
fajrajn spirojn ĝi elblovas
kaj per brilaj radioj ĝi blindumas la okulojn.
5 Granda estas la Sinjoro, kiu faris ĝin,
kaj laŭ kies vortoj ĝi rapidas sur sia vojo.
6 Ankaŭ la luno brilas je ĝusta momento,
ĝi indikas la tempojn kaj estas signo eterna.
7 La luno determinas la festojn,
ĝia lumbrilo malkreskas ĝis kompletiĝo.
8 La monato prenas sian nomon de ĝi,
kaj mirinde ĝi kreskas en siaj fazoj.
Ĝi estas la standardo de la ĉiela armeo,
ĝi brilas je la firmamento de la alto.
9 La belo de la ĉielo estas la gloro de la steloj,
lumbrila ornamo en la alto de la Sinjoro.
10 Laŭ la vortoj de la Sanktulo ili sin vicigas je Lia volo,
kaj en sia gardostarado ili ne laciĝas.
11 Jen la ĉielarko! Laŭdu ĝian Kreinton!
Ĝi estas tiel bela en sia brilado.
12 Ĝi ĉirkaŭas la ĉielon per cirklo de gloro,
la manoj de la Plejaltulo etendis ĝin.
13 Per Siaj ordonoj Li subenĵetas la neĝon,
kaj la rapidajn fulmojn de Sia juĝo.
14 Tial ankaŭ malfermiĝas la tenejoj
kaj kiel birdoj disflugas la nuboj.
15 En Sia grandeco Li densigas la nubojn,
kaj la hajlo diseriĝas.
17a La sono de Lia tondro insultas la teron;
16a kiam Li aperas, skuiĝas la montoj;
16b pro Lia deziro blovas la suda vento,
17b la ŝtormo de la norda vento kaj la kirlovento.
18 Neĝon Li ŝutas kvazaŭ flugantajn birdojn,
kaj ĝi malsupreniĝas kvazaŭ surteriĝantaj akridoj.
La okulo miras pro la belo de ĝia blankeco,
kaj pri ĝia pluvado ekĝojas la koro.
19 Kaj la prujnon kvazaŭ salon Li verŝas sur la teron,
kaj frostiĝinte ĝi fariĝas akra kiel dornoj.
20 La malvarma spiro de la norda vento blovas
kaj firmiĝas la glacio sur la akvo;
sur ĉiun akvosurfacon Li ĝin metas,
kaj la akvo sin vestas per kiraso.
21 La vento konsumas la montojn kaj bruligas la dezerton,
kaj kvazaŭ fajro ĝi velkigas la freŝan herbon.
22 Rimedo pro ĉio estas subita pluveto,
la apero de roso refreŝigas de la varmeco.
23 Per Siaj konsiloj Li kvietigis la abismon
kaj kreskigis en ĝi insulojn.
24 Kiuj navigas la maron, tiuj rakontas pri ĝiaj danĝeroj,
kaj ni miregas pro tio, kion ni aŭdas.
25 Tie estas nekredeblaj kaj mirigaj faraĵoj,
la buntaj formoj de ĉiuspecaj bestoj, la marmonstroj.
26 Dank' al Li Lia sendito estas sukcesa
kaj ĉion kuntenas Lia vorto.
27 Multe ni povas rakonti, sed ne ĉion ni povas diri,
kaj la konkludo de niaj vortoj estas: Li estas ĉio.
28 Kie ni trovas la forton por laŭdi Lin?
Ĉar Li estas pli granda ol ĉiuj Liaj faroj.
29 Timinda estas la Sinjoro kaj tre granda,
kaj mirinda estas Lia potenco.
30 Laŭdu la Sinjoron kaj altigu Lin laŭ via kapablo,
ĉar Li ankoraŭ superas tion;
kiam vi altigas Lin, uzu ĉiujn viajn fortojn,
kaj ne laciĝu, ĉar neniam vi sufiĉe laŭdas Lin.
31 Kiu vidis Lin kaj priskribas Lin?
Kiu povas montri Lin en Lia vera grandeco?
32 Multe estas kaŝita kaj pli granda ol la diritaĵoj,
ĉar el Liaj faroj nur malmulte ni vidas.
33 Ĉar ĉion kreis la Sinjoro
kaj al la piuloj Li donis Saĝecon.
